Passen de hersenen wetten uit de fysica toe om bewegingen te kiezen?

De vorsers zijn uitgegaan van een eenvoudige vaststelling. In tegenstelling tot levenloze voorwerpen, die strikt beantwoorden aan de wetten van Newton gedefinieerd door de initiële positie en snelheid, beschikken levende systemen over meerdere vrijheidsgraden. Mensen bijvoorbeeld kunnen een gegeven handeling op meerdere manieren uitvoeren. Uit de studie blijkt dat je bekende wetmatigheden van een beweging zoals de 2/3-wet, die de kromming van een lijn correleert met de hoeksnelheid van de hand die de lijn tekent, zou kunnen verklaren uitgaande van de veronderstelling dat het zenuwstelsel rijkere mechanische krachten mobiliseert dan die van een klassieke newtoniaanse mechanica. Een nieuw perspectief, dat mooi aansluit bij de huidige modellen van optimale controle, die worden gebruikt om de motorische planning te begrijpen.

In de praktijk opent die nieuwe theorie sporen om een beter inzicht te krijgen in bewegingsproblemen, waarbij de regelmaat van de motorische cycli verstoord is, zoals bij de ziekte van Parkinson en om het motorische gedrag in een toestand van gewichtloosheid te voorspellen.

Volgens de auteurs zou een vrijwillige beweging niet enkel afhangen van eenvoudige initiële omstandigheden, maar zou ze complexere mechanische krachten weerspiegelen, die de hersenen spontaan lijken te gebruiken om bewegingen te kiezen en aan te passen.