Claude Pohlig is echt wat je een orkestleider van de Belgische gastronomie zou kunnen noemen. Hij is Meesterkok, traiteur, thuiskok, docent en consultant voor grote hotels. Hij staat nu aan de wieg van privélessen die in februari in Jezus-Eik van start gaan onder de naam Zelf Koken.

Tekst: Philippe Bidaine

“Ik ben beginnen koken toen ik zes jaar oud was. We woonden in Sint-Gillis en elke zondag, na de markt, kookte mijn moeder voor de hele week. Het was door haar te observeren dat ik wist wat ik later wilde doen. Op 14-jarige leeftijd schreef ik mij in bij Ceria, en in 1976 liep ik stage bij Pierre Romeyer en in 1977 bij Pierre Fonteyne. Na mijn afstuderen in 1979 ging ik naar Parijs en keerde daarna terug naar Brussel om eerst met Marc Van Bockstael bij L’Ecailler te werken.”

In 1983 besloot de ondernemende chef zijn eigen avontuur te beginnen: “Mijn eerste restaurant heette ‘Les Deux Singes’. Het was gevestigd in Blaesstraat voordat het verhuisde. Helaas maakten de Golfoorlog en de gevolgen daarvan een einde aan dit avontuur. Daarna werkte ik anderhalf jaar bij l’Huitrière en vervolgens bij Le Grand Corroy, in Corroy-le-Grand tot 1996, het jaar waarin ik lid werd van de  The Mastercooks of Belgium”. Claude Pohlig startte daarna zijn traiteurbedrijf, dat hij nooit meer opgaf.

Wat is zijn visie op koken? “Mijn doel is om producten echt tot hun recht te laten komen. Koken is ten slotte het samenbrengen van producten die zich uiten als de persoon die er mee werkt de juiste aanpak kiest. Wat voor mij belangrijk is, is het seizoen. Elk jaargetijde heeft zijn eigen rijkdom. Je moet dus niet denken dat, bijvoorbeeld, de winter een saaie periode is. Ik ben perfect in staat om kleur op het bord te brengen, ook in de winter.”

Een ander belangrijk punt van de chef is de geschiktheid van combinaties: “Je moet begrijpen, om maar een van de vele voorbeelden te geven, waarom olijfolie niet goed samengaat met mosterd. Ik heb het altijd als mijn plicht beschouwd om een bepaalde vorm van culinaire cultuur over te brengen. Om te kunnen begrijpen waarom, zoals vroeger, er gebruik gemaakt wordt van kleine wonderlijke producten zoals peterseliewortel of lavas.”