“Ondervoeding in ziekenhuizen: niet herkend en niet erkend”

Het probleem is zeer groot, maar het wordt niet altijd erkend en herkend. Het potentieel is dan ook ontzettend groot. Als we weten dat een correct voedingsbeleid gepaard gaat met minder verwikkelingen na een chirurgische ingreep, minder infecties, minder longontstekingen, wonden die beter genezen, minder antibioticagebruik, kortere ziekenhuisopnames, dan kan je niet om de voordelen van een correcte voeding heen. We hebben al een hele weg afgelegd, maar het kan nog beter. 

In 2004 deed ik bijvoorbeeld als student geneeskunde voor de eerste keer onderzoek naar het voedingsbeleid op intensieve zorg, maar het voedingsbeleid stond toen nog in zijn kinderschoenen, hoe hard de mensen ook hun best deden. Maar twintig jaar later zie ik bij collega’s in de oncologie, de chirurgie, intensieve zorg, gastro-enterologie, geriatrie, dat veel meer dokters en verpleegkundigen beseffen dat een goede aanpak van de voeding ook gepaard gaat met primaire behandelingen die beter aanslaan, het is een win-win-win situatie, winst voor de patiënt, winst voor de chirurg, oncoloog en welke arts dan ook, en winst voor de gezondheidzorg op zich omdat veel complicaties vermeden kunnen worden.

In België is er geen erkenning van het specialisme, in Frankrijk wel en in Franstalig België is er al tien jaar een opleiding waar je als arts, van huisarts tot radioloog, bijkomende specialisaties kan volgen, in Nederlandstalig België is dat niet het geval. Zelf heb ik mijn opleidingen gevolgd bij de European Society of Clinical Nutrition and Metabolism (ESPEN). Ook mijn collega’s volgen opleidingen op Europees niveau.”

Meer lezen in Tempo Medical

https://www.calameo.com/read/00122529687afcaea3986?authid=0JE46G6FnMFS