Op het congres van de EPA werd een studie voorgesteld naar de ernst van bipolaire stoornissen type I en II, en het verband ervan met de variabiliteit van de hartfrequentie van de patiënten. De door de onderzoekers ‘IBI’ (voor Illness Burden Index) gedoopte score integreert verschillende indicatoren voor de impact van bipolaire stoornissen. De score lijkt inderdaad gerelateerd te zijn aan de variabiliteit van de hartfrequentie. Dr. Abigail Ortiz uit Toronto, Canada, legde ook uit dat in hun studie 53 patiënten werden opgenomen met een bipolaire stoornis I of II. Ze kregen een T-shirt uitgerust met een ecg-monitor (Zephyr, Medtronic) die ze 24 uur moesten dragen. De onderzoekers verzamelden de baseline klinische en demografische kenmerken van de patiënten. De patiënten evalueerden zelf en volgens verschillende schalen hun cardiovasculair functioneren, evenals uiteenlopende aspecten van de ernst van de hun ziekte: duur, aantal en type voorafgaande episodes, familiale antecedenten enz.

Op basis van hun analyse ontwikkelden de onderzoekers hun IBI-score, die 10 klinische factoren integreert. De meerderheid (66%) van de patiënten waren vrouwen, met een gemiddelde leeftijd van 44 jaar. Negentig procent was blank en hun gemiddelde BMI bedroeg 29,3 kg/m2. Vijfenvijftig procent van de patiënten leed aan een bipolaire stoornis type II en 60% was euthymisch bij het begin van de studie.

Vier belangrijke klinische variabelen waren gecorreleerd aan een beperkte variabiliteit van de hartfrequentie: de duur van de ziekte, het aantal depressieve episodes, de duur van de meest ernstige manische of hypomanische episodes en de familiale voorgeschiedenis op het gebied van zelfmoord. De resultaten wezen uit dat hoe ernstiger de bipolaire stoornis was, hoe lager de variabiliteit van de hartslag.

Ref.: European Psychiatric Association (EPA) 2021 Congress: Abstract O006. Presented April 10, 2021.

De volledige publicatie vindt u hier