Nicolas Danneau

Het parcours van Nicolas Danneau is allesbehalve rechtlijnig, wat zijn kijk op de wereld een bijzondere diepgang verleent. Zijn professionele loopbaan start hij als opvoeder in een opvangtehuis voor politieke vluchtelingen – een functie waarbij luisterbereidheid, geduld en empathie van essentieel belang zijn. Daarna gaat hij aan de slag in de verkoop van sportartikelen, voordat hij zijn weg vindt in de medische sector. Sinds 1991 werkt hij als technicus medische beeldvorming en in 2002 hervatte hij zijn studie om psychiatrisch verpleegkundige te worden. Tegenwoordig verdeelt hij zijn tijd tussen twee ziekenhuizen, waarbij zijn technische knowhow hand in hand gaat met oprechte aandacht voor de medemens.

Dit vermogen om te zien, te begrijpen, te voelen... vinden we terug in zijn fotografisch werk. «Ik hou van dingen die emoties oproepen. Voor mij is fotografie een goede manier om dat gevoel weer te geven», vertrouwt hij ons in alle eenvoud toe. Fotograferen is voor hem geen berekende handeling, maar een natuurlijke manier om te reproduceren wat hij waarneemt van de werkelijkheid: trillingen, rust of een of andere aanwezigheid.

Zijn favoriete onderwerpen weerspiegelen deze gevoeligheid: paarden, honden... dieren in het algemeen. «Ik vind ze zo mooi, innemend en ontroerend. Bovendien bieden ze ons veel troost.» In wat hij daarover zegt, voel je een diep respect voor deze wezens die hun leven in stilte met ons delen en veel meer geven dan ze ooit vragen.

Voor Nicolas is voor een geslaagd beeld specifieke inspiratie nodig en een duidelijk idee van het te bereiken doel... plus heel veel geduld. «Om een goede foto te maken, heb je een goede compositie nodig en een model dat inspireert. Ik heb heel specifieke ideeën over het resultaat dat ik wil bereiken en ik doe altijd mijn uiterste best om dat te realiseren. En soms is daar heel veel geduld voor nodig.»

Nicolas zoekt naar emoties, maar ook naar licht. Licht dat een detail onthult, een lijn benadrukt, een gezicht of de flank van een dier modelleert. «Ik probeer een blik vast te leggen, maar niet noodzakelijk een blik die naar mij gericht is. Het kan ook een emotie zijn, perfect gevat in mooi licht of een schaduw met een mooi contrast. Met een goede kadrering levert dat altijd een mooi resultaat op.»

De onderwerpen die in zijn series terugkomen, zijn ook niet willekeurig gekozen. Ze brengen hem wat hij zelf wil overbrengen: zachtheid, oprechtheid, discrete troost. Zijn fotografie heeft vooral betrekking op de stille band en de eenvoudige, authentieke schoonheid die vaak ontsnapt aan het menselijke oog.

Toch is Nicolas’ werk niet dwangmatig. «Het is een hobby zonder druk, die me ontspant en me in staat stelt iets moois te creëren, iets dat gewaardeerd en bekritiseerd kan worden, want van kritiek kan je veel leren. Ik probeer me te ontwikkelen en leg mezelf geen druk op.» Zijn fotografisch werk weerspiegelt dan ook een zeldzame vrijheid, gekenmerkt door eenvoud en nederigheid.

Wat hij met zijn foto’s hoopt over te brengen, kan in een paar woorden worden samengevat: schoonheid, passie, liefde en tederheid. Voor hem is een foto vooral een moment dat gevat wordt: «de tijd die even stilstaat, op het juiste moment». En dat is ongetwijfeld waar de kracht van zijn werk ligt. In het vermogen om vast te leggen wat voorbijgaat, om te onthouden wat ontroert, om iedereen even een moment van rust aan te bieden...

Facebook : Nicolas jacques

Instagram : Nicolas Jacques
(@nicolasjacques7)