Dokter Dominique Butenda (UCL Namur) herinnerde eraan dat zuurstof als een geneesmiddel wordt beschouwd en dat het belangrijkste therapeutische doel van het gebruik van zuurstoftherapie is om weefsel- of cellulaire hypoxie te corrigeren, ongeacht of die secundair is aan arteriële hypoxemie. Het blijft de eerste stap in de symptomatische behandeling van acute respiratoire insufficiëntie.
In twee prospectieve gerandomiseerde onderzoeken in de jaren tachtig werd het effect van chronische zuurstoftherapie bij COPD-patiënten met aanhoudende hypoxemie, afgezien van exacerbaties gedurende een lange periode (PaO2 ≤ 55 mmHg of PaO2 ≤ 60 + PAH + polycytemie ) geëvalueerd en werd het gunstige effect aangetoond van zuurstof op overleving.
Daarnaast is het aantal uren per dag dat de patiënt zuurstof krijgt bepalend voor het gunstige effect op overleving (19u> 15u> alleen nachtelijk 02). Daarentegen werd bij COPD-patiënten met minder ernstige vormen van hypoxemie nooit een positief effect van zuurstoftherapie op de overleving van de patiënt aangetoond. In de praktijk is kortdurende thuiszuurstoftherapie vaak aangewezen bij acute hypoxemie na exacerbatie van COPD, acuut hartfalen, longontsteking, exacerbatie van astma, etc. of bij hypoxemie bij palliatieve patiënten of in geval van clusterhoofdpijn.
