Wat we kunnen leren van het einde van de pandemie van 1918?

“Vaccins en geneesmiddelen kunnen een einde maken aan de pandemie, maar de nabije toekomst hangt nog steeds af van het virus en van ons gedrag.” Dat zegt John M. Barry, vooraanstaand wetenschapper aan de Tulane University School of Public Health and Tropical Medicine auteur van "The Great Influenza: The Story of the Deadliest Pandemic in History" in een essay in The New York Times.

“In de meeste geschiedenissen over de grieppandemie van 1918, die wereldwijd aan minstens 50 miljoen mensen het leven kostte, wordt gezegd dat de pandemie eindigde in de zomer van 1919, toen een derde golf van de ademhalingsinfectie eindelijk was afgenomen.

Toch bleef het virus doden. Een variant die in 1920 opdook was zo dodelijk dat het als een vierde golf had moeten tellen. In sommige steden - waaronder Detroit, Milwaukee, Minneapolis en Kansas City, Mo. - overtrof het aantal sterfgevallen zelfs dat van de tweede golf, die verantwoordelijk was voor de meeste sterfgevallen van de pandemie in de Verenigde Staten. Dit gebeurde ondanks het feit dat de bevolking van de VS na twee jaar van besmettingen en nadat de virale letaliteit in de derde golf was afgenomen, over voldoende natuurlijke immuniteit tegen het influenzavirus beschikte. Die fout mogen we niet herhalen.

Op dit moment hebben we alle reden voor optimisme. Ten eerste, Omicron gevallen nemen af in delen van het land. Ten tweede zal bijna de gehele bevolking van de V.S. spoedig zijn besmet of gevaccineerd, waardoor het immuunsysteem van de mensen tegen het virus zoals wij dat nu kennen zal zijn versterkt. Ten derde, hoewel Omicron buitengewoon goed is in het infecteren van de bovenste luchtwegen, waardoor het zo overdraagbaar is, lijkt het minder goed in staat de longen te infecteren dan eerdere varianten, zodat het minder virulent is. Het is heel goed mogelijk en misschien zelfs waarschijnlijk dat het virus door betere immuunreacties steeds minder dodelijk wordt; er bestaat zelfs een theorie dat de grieppandemie van 1889-92 werd veroorzaakt door een coronavirus met de naam OC43, dat tegenwoordig de gewone verkoudheid veroorzaakt.

Dit alles maakt overmoed, onverschilligheid of vermoeidheid, na twee jaar strijd tegen het virus -en elkaar- nu tot een gevaar.

Met dergelijke precedenten moeten ons op onze hoede zijn.  Vaccins en antivirale geneesmiddelen kunnen een einde maken aan de pandemie, zodra miljarden doses wereldwijd beschikbaar komen en als het virus geen resistentie ontwikkelt. Maar het einde zal niet snel in zicht komen. De nabije toekomst hangt nog steeds af van het virus en van de manier waarop we ons huidige arsenaal inzetten: vaccins, maskers, ventilatie, het antivirale middel remdesivir en steroïden en de enige monoklonale behandeling die nog werkt tegen Omicron, sociale afstand en het vermijden van mensenmassa's. Als samenleving hebben we de volksgezondheidsmaatregelen grotendeels opgegeven. Als individuen kunnen we nog steeds handelen.”

https://www.nytimes.com/2022/01/31/opinion/covid-pandemic-end.html