“Het is nooit ‘maar een TIA’”

“Maar een TIA”, al tientallen jaren zijn patiënten opgelucht als ze die zin horen. Het plotseling optreden van symptomen zoals zwakte of gevoelloosheid (vaak aan één kant), verlies van gezichtsvermogen (vaak in één oog) en problemen met taal (spreken, begrijpen of beide) - als ze binnen een paar minuten zijn verdwenen - wordt beschouwd als "voorbijgaand".

Maar in een recent redactioneel artikel in JAMA roepen twee neurologen artsen en patiënten op om de term "voorbijgaande ischemische aanval" te laten vallen. Het is te geruststellend, zo stellen zij, en leidt er te gemakkelijk toe dat iemand met voorbijgaande symptomen wacht tot de volgende ochtend om een dokter te bellen of een week voorbij laat gaan voordat hij een afspraak maakt. Dat is gevaarlijk.

Beter is het om een TIA te noemen wat het is: een beroerte. Meer specifiek, een kleine ischemische beroerte. (Bijna 90 procent van de beroertes, die jaarlijks 795.000 Amerikanen treffen, zijn ischemisch, wat betekent dat ze het gevolg zijn van een klonter die de bloedtoevoer naar de hersenen vermindert).

Tot voor kort werden TIA's "gebagatelliseerd," zegt dr. J. Donald Easton, een neuroloog die onlangs gepensioneerd is van de Universiteit van Californië, San Francisco, en een auteur van het redactioneel. "De persoon denkt: 'Oh, het is voorbij. Het gaat weg, dus alles is goed.' Maar niet alles is goed. Er komen problemen aan, en die komen snel”, zo zegt hij in The New York Times.

https://www.nytimes.com/2022/04/09/health/elderly-stroke-transient-ischemic.html