De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
“Mochten ze een elegante uitweg zien, heel wat huisartsen zouden stoppen”, zo zegt huisarts Peter Leysen in De Standaard.
“Ik ken veel huisartsen die op hun tandvlees zitten, maar doorbijten omdat ze hun patiënten en collega’s niet in de steek willen laten en niet weten welke job ze anders moeten uitoefenen. Mochten ze een elegante uitweg zien, er zouden er veel meer stoppen.”
Ook hij overwoog het ernstig. Huisartsen kreunen al langer – en zeker sinds corona – onder de torenhoge administratiedruk. In concreto: massaal attesten afleveren. “Er is zoveel vaak onzinnig papierwerk dat zo veel tijd opslorpt dat hooguit een op de twee van onze patiënten die een afspraak willen ook écht nog bij ons terecht kan.”
Dat de dagelijkse praktijk almaar verder afwijkt van de reden waarom hij voor het beroep viel, woog bij hem steeds zwaarder. “De huisarts bij wie ik destijds stage liep, deed het ene moment een gynaecologisch onderzoek, daarna stelde hij een kind gerust, vervolgens hielp hij iemand met chronische pijn. Die man was beslagen in zoveel domeinen dat het mij meteen aansprak. Het zou de mooiste job ter wereld kunnen zijn, maar dat is het al lang niet meer. Ik ben hooguit de helft van mijn tijd bezig een medisch oordeel te geven dat iemand beter zou kunnen maken.”
inderdaad, toen was werken als huisarts een druk en belastend maar zeer aangename bezigheid.
We werkten vele uren en stonden er alleen voor maar we wisten alles over onze patiënten en hadden veel deugd aan het beroep.
toen kwam de computer, de richtlijnen, de controle de administratieve cinema....
Het probleem met het toen gevoerde papieren dossier was alleen dat men er moeilijk als overheid kon in kijken, maar des te makkelijker als arts.