De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
“Je kunt meer studenten toelaten om geneeskunde te studeren, maar het zou efficiënter zijn om te verhinderen dat artsen de zorg verlaten”, zo zegt huisarts Helen Salisbury in de BMJ.
“Sommige studenten realiseren zich tijdens hun studie dat ze een fout hebben gemaakt en dat geneeskunde echt niet de carrière voor hen is, dus stappen ze over naar een andere studie. Maar dat zijn er veel minder dan degenen die van het vak houden, maar de manier waarop ze in de zorg worden behandeld niet pikken. Als gevolg hiervan is het Verenigd Koninkrijk een netto-exporteur van artsen naar de rest van de wereld geworden: een op de zeven in het Verenigd Koninkrijk opgeleide artsen werkt nu in het buitenland.
Deels heeft dit te maken met salarissen, met een enorme reële daling van de inkomsten in de afgelopen 15 jaar. Maar het gaat ook om een gebrek aan respect, wat blijkt uit late en inflexibele roosters die mensen verlof ontzeggen, soms zelfs voor hun eigen bruiloft. Sommige ziekenhuizen hebben geen toegang tot warm eten (of soms helemaal geen eten) of rustplaatsen tijdens nachtdiensten. De artsen in opleiding die het volhouden tot aan de huisartsgeneeskunde zullen hard werken, maar ze hebben het voordeel dat ze zich weinig buiten de normale werktijden hoeven in te zetten en dat hun tijd in het onderwijs goed beschermd is. We hebben de neiging om deze artsen later te verliezen, wanneer ze hun specialistenopleiding afronden en de enorme sprong maken naar de overwerkte wereld van de gediplomeerde huisarts.
Naarmate de pool van beschikbare artsen kleiner wordt, wordt het werk moeilijker voor degenen die overblijven, en zo komen we in een neerwaartse spiraal terecht. Het opleiden van meer artsen is een deel van het antwoord, maar het behouden van artsen is de sleutel.”
Meer lezen
