"Kunnen huisartsen nog continuïteit bieden? "

“Herhaalde interventies hebben tot doel de toegang voor patiënten te verbeteren door middel van online reserveringen en elektronische consultatieformulieren. Geen van deze maatregelen heeft nieuwe capaciteit gecreëerd en sommige hebben bijgedragen tot een grotere vraag. Een poging om de kloof tussen vraag en capaciteit te dichten was de aanwerving van veel ander klinisch personeel dat geen arts is.

Er zijn verschillen in de mate waarin een praktijk continuïteit van zorg kan bieden. Dit wordt algemeen erkend als waardevol voor artsen en patiënten, maar het kan moeilijk te realiseren zijn als je een dienst runt met weinig vaste artsen en een groot deel van de patiëntencontacten door ander klinisch personeel of in andere settings, zoals de spoed. De mate waarin praktijken het zorgniveau kunnen bieden dat hun patiënten nodig hebben (en dat zij willen geven) is niet willekeurig verdeeld. Werk van de Health Foundation leert ons dat de kans dat je een arts ziet in plaats van een ander klinisch personeelslid afneemt naarmate de deprivatiegraad toeneemt, ondanks het feit dat deprivatie gepaard gaat met hogere gezondheidsbehoeften.

Continuïteit van zorg is niet alleen voorbehouden aan artsen: dezelfde verloskundige of verpleegkundige bezoeken is net zo belangrijk. Maar een huisarts die u persoonlijk kent - die uw geschiedenis en uw familie kent en op basis daarvan samen met u beslissingen kan nemen over uw zorg - dat is toch waarnaar we in de huisartsgeneeskunde streven.

Wat ik niet heb kunnen opmaken uit de gepubliceerde gegevens is hoeveel patiënten nog steeds toegang hebben tot een responsieve dienst waar zij een arts kunnen zien die hen kent, en hoeveel patiënten het gevoel hebben dat zij geen huisarts hebben en niet kunnen vertrouwen op hun plaatselijke praktijk. Dit lijkt een van de belangrijkste vragen, omdat het antwoord bepaalt welke middelen we nodig hebben om het probleem op te lossen.”

Meer lezen

https://www.bmj.com/content/381/bmj.p1162