De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
“We moeten we af van het idee dat een arts standaard tonnen bij elkaar schraapt. Dat is allang niet meer zo”.
“Geneeskundestudenten baseren hun dromen en toekomstbeelden op televisieseries als House of Grey’s Anatomy, zegt Elijah Sanches (27, in opleiding tot vertrouwensarts) in De Volkskrant. “We willen allemaal in een witte jas door het ziekenhuis rennen om levens te redden.”
Alexander Goudriaan (33 jaar), huisarts in opleiding: “Als student zag ik een operatie waarbij de orthopeed een pen uit het bovenbeen van de patiënt moest halen. Met vijftien mensen stonden we te duwen en trekken om dat ding eruit te krijgen, de hele gereedschapskist ging open. De bouwvakkers van de geneeskunde! Dat vond ik zo mooi dat ik dacht: ik wil ook orthopeed worden. Na mijn studie zocht ik werk bij een orthopedische kliniek om werkervaring op te doen. En ik deed wetenschappelijk onderzoek in Boston en Leiden om mezelf een grotere kans te geven tot de vervolgopleiding te worden toegelaten.
‘Als je onderzoek doet, kijk je van een afstandje naar de praktijk. Het artsenvak, viel mij op, betekent veel productie draaien, veel eenzijdige problemen waar je mee te maken hebt. Bij medisch specialisten gelden dan ook nog sub-specialismen. De heup-orthopeed verwijst naar de knie-orthopeed, en vice versa. Dan maakt het werk eentonig.
‘Ik kwam tot het inzicht dat ik me beter voel buiten het ziekenhuis. Daarom ben ik de huisartsenopleiding gaan doen. De ene keer zie je een pasgeboren kindje, de volgende keer begeleid je een palliatief traject. Je krijgt een band met mensen, en als huisarts begrijp je dat een persoonlijke band soms meer betekent dan louter protocollair medisch handelen”, aldus de arts in De Volkskrant.
Meer lezen
Dit is nu precies wat mij overkwam bij mijn studiekeuze ....
Dokter worden was mijn hoofddoel : mensen helpen... maar onder de mensen blijven .
De keuze was er snel ...HUISARTS ... en niet specialist ...altijd het zelfde ...neen niet voor mij.
Na vijftig jaar huisartsenpraktijk besef ik " ik heb de beste keuze gemaakt ".
Mensen helpen...tussen de mensen meeleven...vele van mijn patiënten waren als familie van mij .Ik leefde mee met hen...op huisbezoek voelde ik me thuis !!! Zwaar maar mooi beroep !!!
Nu op pensioen ... ik mis mijn patiënten...