“Moet een arts vriendelijk zijn?”

“De Orde zegt dat we naar patiënten moeten luisteren en met hen moeten samenwerken. Inderdaad, niet alleen met patiënten: "Je moet collega's met vriendelijkheid, hoffelijkheid en respect behandelen." Natuurlijk zegt de GMC dat dit niet betekent dat we moeten instemmen met "elk verzoek of informatie achterhouden die 'verontrustend of ongewenst' kan zijn" - maar serieus?”, aldus huisarts Margaret McCartney in de BMJ.

Vriendelijkheid is een woord dat een wapen is geworden. Het is vooral giftig als het gefilterd wordt door sociale media en gericht is op vrouwen. Vroeger dacht ik dat de NHS zich inderdaad op vriendelijkheid moest richten, gezien de routinematige onzorgvuldigheid en minachting die van bovenaf op het personeel in de frontlinie wordt afgewenteld - niet overal, niet altijd - maar vaak genoeg om klinisch personeel dat onder druk staat, het gevoel te geven dat ze worden gekastijd omdat ze niet altijd genoeg vriendelijkheid tonen, terwijl ze niet de middelen krijgen om dat te doen. Het is veel gemakkelijker om vriendelijk te zijn als je niet onder tijdsdruk staat, als je computer traag is en twee keer per dag opnieuw opgestart hoeft te worden, of als je mensen niet hoeft te vertellen dat de wachtlijst voor een operatie een jaar lang is. Vriendelijkheid is subjectief..

Maar in wezen is het werk van een dokter niet per se aardig, geliefd, populair of aardig te zijn. Het is soms om het oneens te zijn, uit te dagen, bezwaar te maken en soms te weigeren. Al deze dingen kunnen klinisch, moreel en ethisch correct zijn, maar riskeren een klacht, met alle problemen van dien. We moeten zeker niet zoeken naar mogelijkheden om het oneens te zijn. Maar het zal zich vaak genoeg voordoen. We leren genoeg over communicatievaardigheden om te weten dat er betere en slechtere manieren zijn om slecht nieuws te geven, zoals het niet voorschrijven van ongepaste opiaten of benzodiazepines. Dit soort moeilijke consultaties kunnen goed of slecht gedaan worden. Echte "vriendelijkheid" denkt niet alleen aan nu, maar ook aan het komende jaar of de komende 10 jaar en de gevolgen van de beslissingen die nu worden genomen. Kortzichtige "vriendelijkheid" denkt aan de tevredenheidsscores van de patiënt aan het einde van de operatie van vandaag. Maar hoe zit het met de bescherming van kinderen, het rapporteren van een collega, het gebruik van de Mental Health Act, of zelfs het beheren van middelen in de NHS?

Ik dacht altijd dat "wees aardig" een geschikte aanbeveling was voor de professionele praktijk. Ik ben van gedachten veranderd. Ik denk dat het gevaarlijk is en uiteindelijk zal worden gebruikt als een dreigement tegen artsen die noodzakelijke dingen doen die hard lijken of zijn. Natuurlijk beveel ik geen "onvriendelijke" praktijken aan, hoewel ik erken dat dit de omgeving is waarin velen van ons normaal gesproken werken, omdat we vaak niet over de middelen beschikken om ons werk te doen. De GMC zou dit soort aanbevelingen helemaal niet moeten doen. We zouden de zorg voor onze patiënt tot onze eerste zorg moeten maken. Als we het gevoel hebben dat we daarvoor moeten handelen op een manier die als "onaardig" kan worden opgevat, dan moet dat maar.”

https://www.bmj.com/content/382/bmj.p1995