Hartfalen: GLP-1-receptoragonisten zijn doeltreffend en ecologisch (ESC 2025)

De vorsers hebben de samengevoegde gegevens geanalyseerd van vier gerandomiseerde studies, namelijk SELECT, FLOW, STEP HFpEF en STEP HFpEF DM, met in het totaal 3743 patiënten met hartfalen met een gevrijwaarde linkerventrikelejectiefractie die hetzij een GLP-1-receptoragonist hetzij een placebo kregen. In de behandelde groep zijn 54 gevallen van verergering van het hartfalen geregistreerd en 86 in de placebogroep.

Dat heeft zich vertaald in een lager aantal ziekenhuisopnames en consultaties, waardoor de uitstoot van CO₂ als gevolg van de ziekenhuisopname en de ambulante consultaties is gedaald. De CO₂-uitstoot per patiënt en per jaar bedroeg gemiddeld 9,45 kg in de behandelde groep en 9,70 kg in de placebogroep, dus 0,25 kg per patiënt en per jaar minder. Wereldwijd zou dat overeenstemmen met een jaarlijkse daling met meer dan 2 miljard kilogram CO₂-equivalent, het equivalent van 20 000 langeafstandsvluchten of de uitstoot van een grote Europese stad gedurende drie maanden.

De geringere calorie-inname resulteerde naar schatting bovendien in een verdere daling met 695 CO₂-equivalent per patiënt per jaar. Volgens de hoofdonderzoeker, dr. Sarju Ganatra (Lahey Hospital & Medical Center, USA), leert die studie dat een medicamenteuze behandeling een dubbel heilzaam effect kan hebben: de gezondheid van de patiënten verbeteren en bijdragen aan de gezondheid van de planeet.

De auteurs onderstrepen dat die resultaten gebaseerd zijn op een wiskundig model, dat dus nog in het reële leven moet worden bevestigd. Zijn pleiten ervoor ook rekening te houden met graadmeters van duurzaamheid bij de klinische evaluatie en de terugbetaling om de gezondheidszorgstelsels beter af te stemmen op de doelstellingen inzake de gezondheid van de planeet.