Chronische antistollingstherapie: apixaban verlaagt het risico op recidief van veneuze trombo-embolie bij patiënten met persisterende risicofactoren (ESC 2025)

De studie is uitgevoerd bij 600 patiënten van gemiddeld 59,5 jaar (57% vrouwen) die een diepe veneuze trombose of longembolie hadden ontwikkeld als gevolg van een belangrijke uitlokkende factor (chirurgie 33,5%, immobilisatie 31,3%, trauma 19,2%, acute ziekte 18,3%) en daarna een standaardantistollingstherapie ≥ 3 maanden hebben gekregen. Alle patiënten vertoonden minstens één persisterende risicofactor (chronische ontsteking 52,2%, BMI ≥ 30 kg/m² 48,2%, atherosclerotische hart- en vaataandoening 29,3%, chronische longziekte 22,3%).

Tijdens een periode van 12 maanden heeft 1,3% van de patiënten van de apixabangroep en 10,0% van de patiënten van de placebogroep een symptomatisch recidief van veneuze trombo-embolie ontwikkeld, dus een relatieve daling met 87% (HR: 0,13; 95% BI: 0,04-0,36; p < 0,001). De incidentie van ernstige cardiovasculaire accidenten was laag en vergelijkbaar in de twee groepen (0,7% vs. 1,0%).

Eén patiënt van de apixabangroep (0,3%) heeft een ernstige bloeding ontwikkeld tegen geen enkele in de placebogroep. De incidentie van niet-ernstige, maar klinisch relevante bloedingen was 4,8% in de apixabangroep en 1,7% in de placebogroep (HR: 2,68; 95% BI: 0,96-7,43; p = 0,059).

Apixaban in lage dosering gedurende 12 maanden verlaagde dus het risico op recidief van veneuze trombo-embolie bij patiënten met persisterende risicofactoren significant, met een laag bloedingsrisico. Verder onderzoek is nodig om na te gaan welke patiënten het meeste baat vinden bij zo’n lange behandeling.