Radiotherapie: een veelbelovend alternatief bij de behandeling van ventriculaire ritmestoornissen

Patiënten met een ventrikeltachycardie worden gewoonlijk behandeld met antiaritmica in hoge dosering (die vaak niet goed worden verdragen) in combinatie met een implanteerbare defibrillator (ICD) (waarvan de schokken pijn doen). Als die behandeling faalt, is een katheterablatie geïndiceerd. Maar die invasieve ingreep gebeurt onder anesthesie en vernietigt hartweefsel en kan soms ernstige complicaties veroorzaken, vooral als de ablatie moet worden herhaald.

In de studie werden 22 patiënten behandeld met stereotactische radiotherapie en 21 met meerdere ablaties. Resultaten:

• Tijdens de follow-up van drie jaar is geen enkele patiënt gestorven in de radiotherapie In de ablatiegroep zijn vier patiënten gestorven tijdens de eerste maanden na de interventie en het overlijden was telkens te wijten aan bijwerkingen.
• Het aantal ziekenhuisopnames wegens bijwerkingen tijdens het eerste jaar na de behandeling was 38% in de ablatiegroep en slechts 9% in de radiotherapie
• Beide behandeling waren even effectief. De mediane tijd tot optreden van een nieuwe episode van ventrikeltachycardie of afgeven van een schok door de defibrillator was 8,2 maanden na radiotherapie en 9,7 maanden na ablatie.
• Complicaties zijn veel sneller opgetreden in de ablatiegroep (na een mediaan van 6 dagen) dan in de radiotherapiegroep (10 maanden).
• De eenjaarsoverleving bedroeg 73% in de radiotherapiegroep en 58% in de ablatiegroep De 3 jaarsoverleving was vergelijkbaar (45 %).

De betere overleving na radiotherapie is volgens de vorsers toe te schrijven aan het feit dat er geen anesthesie voor nodig is en dat na ablatie vaak vroege complicaties optreden. Toch pleiten ze ervoor grotere klinische studies uit te voeren om die resultaten te bevestigen.