GLP-1-agonisten: een nieuw therapeutisch spoor voor zwaarlijvige astmalijders

Bijna 40% van de volwassenen met astma is zwaarlijvig tegen 27% van de populatie zonder astma. Obesitas verergert de ziektecontrole. Het teveel aan vetweefsel leidt tot systemische en bronchiale ontstekingsverschijnselen door secretie van cytokines zoals IL-6, IL-1β, TNF-α en leptine en vermindert de compliantie van de longen en de respons op corticosteroïden. Die metabole ontwrichting onderhoudt een vicieuze cirkel: corticosteroïden doen het gewicht stijgen en veroorzaken insulineresistentie, waardoor de ontsteking en de ernst van het astma toenemen.

GLP-1-agonisten zoals semaglutide, tirzepatide, liraglutide, exenatide en dulaglutide verbeteren de insulinegevoeligheid en verminderen de ontsteking, ongeacht het gewichtsverlies.

Tah et al. zijn voor hun studie uitgegaan van de gegevensbank TriNetX over een periode van 5 jaar, waarin ze 2132 zwaarlijvige volwassenen (BMI ≥ 30 kg/m²) met astma hebben teruggevonden die een combinatie kregen van budesonide en formoterol. De helft van die patiënten kreeg ook een GLP-1-receptoragonist. De incidentie van astma-aanvallen was 4,4% in de groep die een GLP-1-receptoragonist kreeg, en 9,6% in de controlegroep (p < 0,001). Respectievelijk 16,2% en 27,6% van de patiënten hebben prednison per os gekregen (p = 0,002).

Volgens dr. Tah pleit die studie voor een verschuiving naar een metabool-respiratoir model bij de behandeling van astma, waarbij metabole geneesmiddelen de bronchiale ontsteking en de afhankelijkheid van corticosteroïden zouden kunnen verminderen. Ze erkent evenwel de methodologische beperkingen van een retrospectieve studie en pleit dan ook voor prospectieve studies om die observaties te bevestigen.