ARFI bij kinderen: een frequente eetstoornis, die haar oorsprong vindt in de ontwikkeling en de genetica

De vorsers hebben een vooraf gespecificeerd cohortonderzoek uitgevoerd bij meer dan 35 000 kinderen geboren tussen 1999 en 2009. Op grond van de symptomen van ARFI, die door de moeders werden gemeld op de leeftijd van 3 en 8 jaar, onderscheiden de vorsers meerdere vormen van ARFI, waaronder subgroepen volgens de evolutie in de tijd: vroege, voorbijgaande fenotypes, fenotypes die later optreden, en fenotypes die gedurende de hele kindertijd aanhouden. Als er aanwijzingen van klinische repercussie waren zoals een voedingstekort, beschouwden de vorsers dat als een klinische ARFI. Vervolgens hebben de vorsers de invloed van die profielen op een brede waaier van ontwikkelingskenmerken vergeleken van de vroege kinderjaren tot de adolescentie. Met genetische onderzoeken hebben de vorsers de erfelijkheid en genetische correlaties met andere trekken geanalyseerd.

ARFI blijkt niet zo zeldzaam te zijn bij kinderen, verre van. Een aanzienlijk percentage van de kinderen blijkt een of ander fenotype van ARFI aan de dag te leggen en een niet-onaanzienlijk aantal vertoont zelfs klinische verschijnselen. Kinderen met een persisterende ARFI vertonen meer ontwikkelingsproblemen dan kinderen zonder ARFI. ARFI blijkt invloed te hebben op meerdere domeinen van de kinderjaren tot het begin van de adolescentie. Zo blijkt ARFI te correleren met een hogere waarschijnlijkheid van problemen bij de ontwikkeling in meerdere domeinen, vooral als de symptomen lang aanhouden.

De vorsers hebben aangetoond dat ook genetische factoren meespelen. Ze hebben twee onafhankelijke significante loci ontdekt. Ook hebben ze vastgesteld dat klinische ARFI significant correleert met het ADCY3-gen. Ze hebben voorts zwakke tot matig sterke correlaties gevonden tussen het ARFI-fenotype en verschillende domeinen: geestelijke gezondheid, cognitieve functies, educatie, antropometrische parameters, eetgedrag en maag-darmproblemen.