Cryopreservatie van plaatjes bij hartchirurgie: meerkosten zonder bewezen nut

Cryopreservatie van plaatjes, die dan tot twee jaar lang stabiel blijven, is een op organisatorisch vlak interessant alternatief. Hun kosteneffectiviteit tijdens hartchirurgie in het reële leven was echter nog niet onderzocht.

Australische vorsers hebben tijdens de gerandomiseerde CLIP-II-studie tevens een farmaco-economische evaluatie uitgevoerd om dat uit te pluizen. De studie is uitgevoerd bij 202 volwassenen bij wie tussen 2021 en 2024 hartchirurgie is uitgevoerd in 11 tertiaire ziekenhuizen en bij wie de kans groot was dat ze een plaatjestransfusie zouden nodig hebben. De mediane leeftijd van de patiënten was 66 jaar. Ze hebben tijdens de operatie of binnen 24 uur na de operatie minstens drie eenheden ingevroren plaatjes of in de vloeibare fase bewaarde plaatjes gekregen.

In die specifieke context spreken de farmaco-economische resultaten voor zich: de gemiddelde kosten per patiënt waren hoger met ingevroren plaatjes dan met in vloeibare fase bewaarde plaatjes (verschil van circa 15 000 Australische dollar).

Bovendien waren de klinische resultaten minder goed. De hoeveelheid bloedverlies tijdens de eerste 24 uur na opname op de intensive care was gemiddeld 121 ml hoger na toediening van ingevroren plaatjes en de totale hoeveelheid postoperatief bloedverlies was ongeveer 500 ml groter. Het aantal type 4-bloedingen (BARC-criteria) was meer dan 12 percentpunten hoger na toediening van ingevroren plaatjes. Er was geen significant verschil in de sterfte na 90 dagen. In elke behandelingsgroep heeft zich één ernstige bijwerking voorgedaan.