Een man na niertransplantatie gestorven aan hondsdolheid

Ongeveer vijf weken na de transplantatie heeft de patiënt bevingen, zwakte van de benen, verwardheid, incontinentie, koorts, hydrofobie en slikproblemen ontwikkeld, een beeld dat sterk deed denken aan hondsdolheid.

Ondanks een behandeling op de intensive care en kunstmatige beademing is hij 7 dagen na de ziekenhuisopname overleden. Analyses van de CDC bevestigen de infectie: viraal RNA in het speeksel, de huid en de hersenen en specifieke antistoffen in het serum. Het betrof een stam die typisch wordt teruggevonden bij Lasionycteris noctivagans (zilverharige of tweekleurige vleermuis).

De donor was een man uit Idaho die op het platteland woonde en in december 2024 in een ziekenhuis was opgenomen wegens verwardheid, hallucinaties en gangproblemen en enkele dagen later hersendood is verklaard. De artsen hebben de nieren, de hoornvliezen, het hart, de longen en bloedvaten gepreleveerd. Pas na het overlijden van de ontvanger heeft de familie van de donor een essentiële informatie doorgegeven, die bij de initiële evaluatie niet was gemeld. Enkele weken voor zijn ziekte had hij een poesje in een bijgebouw willen beschermen tegen een stinkdier, dat hem tot bloedens toe in zijn been had gekrabd. Bij analyse van de nierbiopten van de donor werd dezelfde virale stam teruggevonden als bij de ontvanger. Dat bewijst dat het virus werd overgedragen door het getransplanteerde orgaan.

De gezondheidsautoriteiten hebben dan snel de andere ontvangers van organen en weefsels opgespoord. Er waren al drie hoornvliestransplantaties uitgevoerd. Het hoornvlies werd bij die patiënten weer verwijderd en ze hebben een post-expositieprofylaxe (immunoglobulines + vaccin) gekregen. Geen enkele patiënt heeft rabiës gekregen.

In het totaal zijn 357 mensen geïdentificeerd die mogelijk in contact zijn geweest met het virus. 46 hebben een post-expositieprofylaxe gekregen.

Dat is het vierde bewezen geval van rabiës overgedragen door transplantatie in de Verenigde Staten sinds 1978. 7 van de 13 ontvangers zijn gestorven bij gebrek aan profylaxe. Alle 6 patiënten die een geschikte post-expositieprofylaxe hebben gekregen, hebben het overleefd.

Voor de auteurs van het rapport van de CDC is de boodschap duidelijk: bij een potentiële donor met een acute encefalopathie moet je stelselmatig zoeken naar een recente beet of krabwonde door een zoogdier dat een mogelijk reservoir is voor het rabiësvirus (vleermuizen, stinkdieren, wasberen, vossen, honden, katten ….) en dat bespreken met de gezondheidsautoriteiten vooraleer je organen preleveert.