De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
“We kunnen de hoeveelheid gevraagde zorg gewoon niet meer aan als we onze oude standaard willen bewaren”. Dat zegt prof. dr. Armand Girbes, intensivist-klinisch farmacoloog en hoofd afdeling ICV VUmc in Arts en Auto.
Maar de maatschappij, de regering en het ‘old boys (and girls) network’ zadelen ons in de gezondheidszorg op met een onoplosbaar probleem. We kunnen de hoeveelheid gevraagde zorg gewoon niet meer aan als we onze oude standaard willen bewaren. En terwijl de nood onder het personeel hoog is, lijkt deze nood nauwelijks het limbisch systeem van de bestuurders en besturend politici te bereiken en wordt al weer gesproken over beddenuitbreiding, ‘met zijn allen’ voorbereiden op de volgende accreditatie, en ‘kwaliteitsslagen’ die gemaakt moet worden, voorgesteld door mensen die in de afgelopen COVID-periode ogenschijnlijk onder een steen hebben gelegen.
Het meest verontrustend is dat we zo in een negatieve spiraal terechtkomen. De hoge intrinsieke motivatie bij de medewerkers, nog steeds niet goed bekomen van de COVID-19 crisis in de ziekenhuizen (en daarbuiten), leidt tot een zogenaamd moral injury’. Men kan niet doen wat men vindt dat men zou moeten doen, volgens de eigen professionele standaard. En dit leidt tot ziekte, van burn-out tot PTSS.
In ieder geval leidt het tot ziekteverzuim, waardoor er nóg minder medewerkers op de werkvloer overblijven die daardoor nóg meer belast worden en op zoek gaan naar een minder belastende functie elders. Ik denk werkelijk dat de ‘sense of urgency’ hiervoor onvoldoende bestaat bij de beleidsmakers. Als we zo doorgaan blijft er uiteindelijk maar één iemand over die werkt in de zorg…
