Chronische inflammatoire darmaandoeningen: onvoldoende consumptie van vezels, vooral tijdens een opflakkering

De vorsers hebben 117 patiënten (71 met een ziekte van Crohn, 43 met colitis ulcerosa en 3 met een chronische inflammatoire darmaandoening waarvan de precieze aard niet duidelijk was) geanalyseerd. De patiënten hebben een vragenlijst over de frequentie van inname van voedingsmiddelen ingevuld. De ziekteactiviteit werd beoordeeld door meting van het fecale calprotectinegehalte, een endoscopie of een beeldvormingsonderzoek. Een vezelrijke voeding werd gedefinieerd als inname van minstens 30 g/d (mannen) of 25 g/d (vrouwen).

Slechts 26% van de patiënten volgde een vezelrijke voeding. De gemiddelde inname van vezels was significant lager tijdens een actieve fase dan tijdens een periode van remissie (19 g tegen 24 g; p = 0,0048). Het verschil was bijzonder groot bij patiënten met colitis ulcerosa (13 g tegen 22 g; p = 0,0044), maar was niet significant bij patiënten met de ziekte van Crohn (21 g tegen 24 g; p = 0,38).

Bij multivariate analyse was de mate van voedingseducatie de belangrijkste factor die correleerde met een hoge inname van vezels.