De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
“Geneeskunde is natuurlijk van oudsher ‘toys for boys’, terwijl de communicatieve vaardigheden, de zachte kant, misschien nog wel belangrijker zijn”. Dat zegt hoogleraar en huisarts Jochen Cals in Arts en Auto.
“Ik krijg de indruk dat veel jonge huisartsen zich laten afschrikken door alle regelgeving, bureaucratie en wat er verder bij praktijkvoering komt kijken. Maar men onderschat misschien wel hoe leuk het kan zijn. Juist als praktijkhouder heb je vrijheid en regie over hoe je de praktijk indeelt.” Dat nog maar weinig jonge collega’s een eigen praktijk ambiëren, baart hem zorgen. “Als de ketenvorming in de huisartsenzorg doorzet, is dat het failliet van het vak. Commerciële partijen zijn niet uit op goede huisartsenzorg, maar op goede investeringen. Ze kunnen het organisatorisch wel overnemen, maar je hebt vaste huisartsen nodig in een praktijk. Patiënten met een vaste huisarts zijn beter af – zo blijkt uit verschillende grote studies – op allerlei uitkomstmaten, zoals op ziekenhuis-opnames en -duur en zelfs op mortaliteit.”
Volgens Cals heerst er een perceptie dat huisartsen de hoeders van de zorg zijn. “Dat we overal verantwoordelijk voor zijn, overal aan mee moeten doen, alles moeten oplossen. Dat is niet zo. Huisartsen staan voor medisch generalisme. Ziektegerelateerde preventie hoort bijvoorbeeld bij ons vak, maar publieke preventie niet. Ik kan niet met al mijn patiënten gaan wandelen. Dat basisschoolkinderen te dik worden, lossen we in de spreekkamer niet op. We roepen met z’n allen dat we het zo druk hebben, maar dat roepen we ook een beetje over onszelf af. We moeten wat meer op onze strepen staan: hier zijn we wel en hier zijn we niet voor. We mogen best eens wat vaker nee zeggen.”
Digitaal is dé toekomst, roepen VWS, zorgverzekeraars, Patiëntenfederatie. Nou, een toekomst, volgens mij. Niet voor elke patiënt, niet in elke wijk, niet in elke situatie. Wat in een praktijk in Sittard werkt, werkt in een wijk in Rotterdam misschien wel helemaal niet. Bestuurders en verzekeraars kunnen aan overlegtafels wel bedenken: huisartspraktijken moeten dit en dat, de hele zorg moet digitaliseren. Maar dat gaat niet werken, want dé huisarts bestaat niet. Je kunt niet alles op één hoop gooien en eenheidsworsten creëren.”
Meer lezen
