Depressie en epilepsie: een link in twee richtingen, die de behandeling compliceert

De eerste studie is uitgevoerd bij meer dan 90 000 patiënten bij wie recentelijk een diagnose van epilepsie was gesteld. De waarschijnlijkheid van onderbreking of verandering van de behandeling of toevoeging van een ander anti-epilepticum tijdens de eerste maanden van de follow-up was circa 40% hoger bij de depressieve epilepsiepatiënten. Die patiënten vertoonden ook vaker nog andere psychiatrische problemen en somatische comorbiditeit, wat de behandeling nog moeilijker maakt. Die studie wijst er dus op dat een depressie een oorzaak van klinische fragiliteit is, waardoor het moeilijker is de epilepsieaanvallen te stabiliseren en een behandelingsschema voor te schrijven dat gedurende lange tijd zal worden gevolgd.

De auteurs van de tweede studie hebben de gegevens doorgenomen van acht publicaties, waarbij ze hebben vastgesteld dat depressieve mensen een ongeveer 2,5-maal hoger risico liepen om later epilepsie te krijgen dan mensen zonder depressie. Ze spreken zich evenwel niet uit over een eventueel oorzakelijk verband.

Het ziet er dus naar uit dat er een nauwe correlatie bestaat tussen de geestelijke gezondheid en de gezondheid van de hersenen. De auteurs pleiten dan ook voor systematische opsporing van depressie bij epilepsiepatiënten.