De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
De richtlijnen raden aan bètablokkers te gebruiken bij de preventie van een dissectie van de aorta en om de overleving na een dissectie te verbeteren bij patiënten met hypertensie. Die richtlijnen zijn echter gebaseerd op een beperkte hoeveelheid gegevens. Een groot Deens nationaal retrospectief onderzoek stelt dat echter ter discussie bij patiënten zonder bicuspidale aortaklep of bindweefselziekte.
De studie bestaat uit twee delen: een casus-controleonderzoek van 1657 gevallen van bewezen dissectie van de aorta en meer dan 16 000 controlepersonen met hypertensie en een analyse van een historische cohorte van 2120 patiënten die een dissectie van de aorta hadden overleefd en gedurende 5 jaar werden gevolgd. Patiënten met een bicuspidale aortaklep of een bindweefselziekte werden uitgesloten. Langdurig gebruik van bètablokkers (gedefinieerd als ≥ 2000 gedefinieerde dagdoses) correleerde met een significante stijging van het risico op dissectie van de aorta, zowel type A (gecorrigeerde OR: 1,7, 95% BI: 1,3-2,3) als type B (OR: 3,7, 95% BI: 2,7-5,2). Het risico steeg met het aantal doses en dat was vooral zo bij type B.
Ook de totale 5 jaarssterfte was hoger bij de patiënten die een dissectie van de aorta hadden overleefd en bètablokkers innamen, zowel bij de patiënten met een type A (HR: 1,5, 95% BI: 0,99-2,23) als bij de patiënten met een type B dissectie van de aorta (HR : 1,5, 95% BI: 1,0-2,3).
De vorsers hebben daarbij geen rekening gehouden met informatie over de klinische context zoals de bloeddruk en de diameter van de aorta. Neemt niet weg dat die studie toch vragen doet rijzen over het stelselmatig voorschrijven van bètablokkers bij patiënten met hypertensie zonder syndromale comorbiditeit. Gerandomiseerde, gecontroleerde studies zijn nodig om een en ander opnieuw tegen het licht te houden.
Hier klikken om er meer over te vernemen.
