De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
“Het tekort aan artsen bedreigt de gezondheidszorg en heeft vandaag al directe gevolgen voor de patiënten, zoals patiëntenstops, lange wachttijden en laattijdige zorg.”
Dat schrijven dr. Dirk Devroey, professor en decaan van de Faculteit Geneeskunde en Farmacie van de VUB en dr. Marc Noppen, CEO van het UZ Brussel in een opiniestuk.“Omdat een opleiding tot huisarts of specialist negen tot twaalf jaar duurt, slepen we dit probleem nog enkele jaren mee.”
De aankondiging dat het maximaal aantal toegelaten studenten voor het academiejaar 2023-24 in Vlaanderen wordt verhoogd van 1276 naar 1600, is dan ook een belangrijke stap in de goede richting. In 2018 bedroeg dit aantal nog 1102. Het is een erkenning van de realiteit dat we steeds meer artsen nodig hebben om de druk op het systeem te verlichten.
Het feit dat meer studenten mogen starten dan vorige jaren, baart de universiteiten – begrijpelijk – de nodige zorgen omdat er een tekort aan capaciteit zou kunnen dreigen in termen van financiële middelen, gebouwen, materiaal en personeel. Althans, dat lijkt zo. Als de overheid de universiteiten op een structurele en terugkerende wijze de nodige financiële ondersteuning biedt om kwaliteitsvol onderwijs te blijven garanderen, hoeft die capaciteit - of het tekort eraan - geen onoverkomelijke hindernis te zijn.
Het capaciteitstekort is immers niet hetzelfde aan alle universiteiten. De Vrije Universiteit Brussel (VUB) en haar universitair ziekenhuis, UZ Brussel met inbegrip van haar perifere opleidingsplaatsen, hebben bijvoorbeeld nog een groeimarge om meer artsen op te leiden zonder in te boeten aan onderwijskwaliteit. Dit betekent dat er regionaal ruimte is om de instroom van geneeskundestudenten te vergroten en zo de zorgbehoeften van de samenleving beter in te vullen. Dit is in het bijzonder nodig, om Nederlandskundige zorg in Brussel en de grote rand – waar vandaag al een quasi 100% patiëntenstop bestaat bij de huisartsen – te blijven verzekeren.”
Meer lezen
Een hoger aantal artsen en de juiste persoonlijke wil tot inzet en zorg naar patiënt toe zijn niet recht evenredig . Het is dus niet alleen artsentekort als cijfer dat doorslaggevend is .