De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
“Een eeuwenoud symbool, de witte doktersjas, werd weggegooid uit bezorgdheid over infecties, maar het bewijs daarvoor was niet sterk.”
Dat zegt Radhamanohar Macherla, nu met pensioen, maar meer dan 20 jaar arts-assistent bij Barts Health NHS Trust.
“Wie is de dokter? Was het de nette man in scrubs met de stethoscoop? Of de sjofele kerel met het verfrommelde overhemd dat over zijn broek hangt?
Ik was op de polikliniek, als patiënt, en ik werd getroffen door dezelfde gedachte die ik vaak had in de latere jaren van mijn medische carrière: droegen dokters nog maar witte jassen.
Als student geneeskunde kon ik niet wachten om mijn witte jas aan te trekken. Toen ik als arts opgroeide, gaf het me niet alleen directe herkenning en een professionele uitstraling, maar ook een soort camouflage als je uit bed moest springen en er alleen een pyjama onder droeg.
Een korte geschiedenis, vooral voor degenen die witte jassen alleen associëren met ouderwetse tv-series en er geen directe herinnering aan hebben. Meer dan tien jaar geleden nam het aantal zorginfecties toe en de regering stond onder druk om actie te ondernemen.
Dus kwam er in 2007 een nieuw beleid voor 'bloot onder de elleboog' en verdwenen de laatste witte jassen. Maar waren ze echt zo'n vreselijk infectierisico? Eigenlijk was het bewijs verre van duidelijk.
Een onderzoek in opdracht van het ministerie van Volksgezondheid vond besmetting in witte jassen, maar 'de meerderheid van de geïsoleerde organismen waren niet-pathogene omgevingsbacteriën of commensalen van de huid die waarschijnlijk afkomstig waren van de drager'.
Het rapport vervolgt: "Hoewel er verondersteld wordt dat besmette uniformen een potentieel medium zijn voor de overdracht van ziekteverwekkers, is er geen onderzoek dat de overdracht van micro-organismen van uniformen op patiënten in de klinische situatie heeft aangetoond.
Een ander onderzoek vond geen statistisch significante verschillen in MRSA (methicillineresistente staphylococcus aureus) of bacteriële besmetting tussen witte jassen van artsen en nieuw gewassen uniformen met korte mouwen. Het rapport zei: "Onze gegevens pleiten niet voor het weggooien van witte jassen met lange mouwen voor uniformen met korte mouwen die dagelijks worden verwisseld.
Dit lijkt in de jaren daarna bevestigd te zijn. Ik heb de indruk dat MRSA juist toenam in de jaren dat het gebruik van witte jassen afnam.
Het kan niet geholpen hebben dat artsen waarschijnlijk meer microben op hun kleding mee naar huis namen, met het risico dat ziekenhuizen opnieuw besmet raakten vanuit de gemeenschap. Andere maatregelen waarvan wel bewezen was dat ze MRSA verminderden, zoals het gebruik van plastic wegwerpschorten in klinische ruimten met een hoog risico, hadden krachtiger kunnen worden doorgevoerd.
Het lijkt er dus op dat er weinig of geen wetenschappelijke basis was voor het verbod. Ja, er waren artsen die eruitzagen alsof ze uit een vleesmarkt kwamen, maar zulk lui gedrag zou aangepakt kunnen worden met een effectieve en hygiënische kledingcode.
Het is misschien paranoia van mijn kant, maar ik vraag me af of dit een truc was van mensen in de niet-klinische hiërarchie, die de status van artsen wilden ondermijnen. Andere professionals in de gezondheidszorg hebben vastgehouden aan hun uniformen, alsof ze op magische wijze microbenbestendig zijn.”
Meer lezen
https://www.bma.org.uk/news-and-opinion/viewpoint-bring-back-the-white-coat
Ik droeg enkel in mijn studententijd een witte katoenen ‘doktersjas’ tijdens stages.
Die kon je wassen op 90°.
Maar de strijk was een ander paar mouwen (lange nog in die tijd)…
Later alleen nog maar gebruikt om te schilderen. 😉