De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
“Er is een acuut gebrek aan artsen. Het gevolg is dat alle huisartsenpraktijken in de grootsteden momenteel een patiëntenstop hebben."
‘Doorgaans kunnen we goed uitleggen wat patiënten moeten doen om te onthaasten,’ zegt Julie De Vos, een jonge huisarts van een groepspraktijk in Gentbrugge in humo, ‘maar zelf zondigen we tegen alle regels. Pas als ik ’s avonds laat thuis in mijn zetel zit, slaag ik erin rustig vanuit mijn middenrif te ademen.
“Er is een acuut gebrek aan artsen. Het gevolg is dat alle huisartsenpraktijken in de grootsteden momenteel een patiëntenstop hebben. Bij ons is de werkdruk ook gestegen. Het is zot, ik ben nog maar vijf jaar aan het werk, maar ik voel dat ik de hele tijd op de toppen van mijn tenen loop om alles gedaan te krijgen.”
»Corona heeft ons vertrouwd gemaakt met teleconsulting: patiënten bellen in plaats van naar de raadpleging te komen. Op zich is dat niet verkeerd: in een ideale wereld kun je daar zelfs één uur per dag mee winnen. Maar in werkelijkheid staan onze agenda’s vol, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat, en komen al die telefoontjes er nog eens bovenop: er zit een patiënt voor je neus en tussendoor belt een andere patiënt met het verzoek om snel een document te scannen en op te sturen – het is te veel (zucht). Sinds de zomervakantie heb ik geen enkele werkdag gehad met een kwartiertje rust.»
Meer lezen
Er is een acuut gebrek aan huisartsen, er is een acuut gebrek aan ziekenhuispediaters, aan spoedartsen, aan verpleegkundige bestaffing van uitnoodzaak gesloten ziekenhuisafdelingen of RVT verdiepingen, mijn kleinkinderen krijgen een maand geen frans of geen wiskunde omdat leerkrachten niet kunnen vervangen worden. Mijn schoondochter geeft economie in laatste middelbaar en in Artevelde hogeschool en kan bij (ernstige) ziekte gedurende een maand niet vervangen worden: geen enkele kandidaat.
Overal handen te kort en toch worden leerkrachten, schooldirecties, ambtenaren, arbeiders, bedienden op 60, 62 jaar met pensioen gestuurd. Veel minder versleten dan collega’s huisartsen die op 75 jaar toch verder werken uit plichtsbesef.
En toch is er een mini-ster die doodleuk voorstelt voortaan 4 dagen te werken i.p.v. 5 met behoud van een volledig loon en een volledige pensioenvorming.
En dan nog moet de militaire begroting verdubbeld worden naast een federale begrotingsinspanning van 28 miljard.