De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
“Als huisarts sta je met één been in de loopgraven, om de eerste linie te verdedigen en met het andere op het slagveld, tussen de mensen.”
“Als huisarts sta je met één been in de loopgraven, om de eerste linie te verdedigen en met het andere op het slagveld, tussen de mensen.” Dat zegt Birgitte Schoenmakers, huisarts, hoogleraar (KU Leuven) in een opiniestuk in De Standaard.
“De Belgische gezondheidszorg is een organisatorische ramp, maar ik zou het liefst hier ziek worden’, zei een Britse professor ooit op werkbezoek in Leuven. Zou hij dat laatste nog durven te herhalen?
Het virus is er bovendien in geslaagd om ons waarden- en normenkader onder druk te zetten. Mensen maken nog liever hun politieke kleur of loon bekend dan te bekennen dat een familielid hét vaccin weigert. Testing en quarantaine zijn daden die vroeger zouden tellen als veertig aflaten. Als huisarts sta je met één been in de loopgraven, om de eerste linie te verdedigen en met het andere been op het slagveld, tussen de mensen. Ons morele kompas maakt overuren.
Een 17 dagen durende quarantaine voor een jong, klein behuisd gezin is de kroniek van aangekondigde miserie. Een chronischepijnpatiënt zonder sociaal netwerk en met een doodsangst voor medische interventies overtuigen om een vaccin te laten zetten, is hartverscheurend.
Het onwrikbare geloof in onze gezondheidszorg heeft een knauw gekregen. En niet omdat we geen hulpbronnen hebben of te weinig medische expertise. Wel omdat we er niet in slagen om stabiliteit en houvast te geven. Laten we hopen dat een besmettelijke deltavariant van die eigenschappen ons snel treft.”
Voor het volledige opiniestuk:
