De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
Tijdens de coronacrisis bleek hoe verschillend Vlaanderen en Wallonië zijn wanneer het over zorg gaat. “Maar dat betekent niet dat een splitsing de oplossing is”, zegt professor Jan De Maeseneer.
Tijdens de coronacrisis bleek hoe verschillend Vlaanderen en Wallonië zijn wanneer het over zorg gaat. “Maar dat betekent niet dat een splitsing de oplossing is”, zegt professor Jan De Maeseneer in Het Nieuwsblad.
Met een opvallend lagere vaccinatiegraad (74 procent tegenover 85) en grotere coronascepsis in Wallonië is de voorbije jaren duidelijk geworden hoe verschillend de landsdelen zijn op het vlak van gezondheidszorg. Die verschillen gaan ook veel verder dan corona alleen. Zo leeft er niet alleen tegenover het coronavaccin meer wantrouwen, bijvoorbeeld ook het vaccin tegen baarmoederhalskanker is in Wallonië (50 procent) veel minder populair dan in Vlaanderen (91 procent).
“In Wallonië is er over het algemeen een andere kijk op gezondheidszorg”, zegt Jan De Maeseneer, professor-emeritus huisartsgeneeskunde (Universiteit Gent). “De ziekenhuizen zijn daar heel dominant. Er zijn er ook veel meer, waardoor mensen veel sneller naar het ziekenhuis stappen. Voor een verkoudheid gaan ze niet naar de huisarts, maar naar de spoeddienst van het dichtstbijzijnde ziekenhuis.”
Dat een gemiddelde Waal hogere ziektekosten heeft, heeft daar dan ook voor een stuk mee te maken. “Al komt dat vooral door de grotere armoede daar”, zegt De Maeseneer. “Onder de oudere bevolking zitten ook nog veel ex-mijnwerkers, die sowieso meer zorg nodig hebben.” In Wallonië is de levensverwachting ook iets lager dan in Vlaanderen. En in een gezondheidsenquête in 2018 meldden minder Walen dan Vlamingen dat ze in goede gezondheid zijn.
https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20220922_94698239
Wil dit niet zeggen dat de waalse patienten niet houden van internationaal bewezen nuttige preventiemaatregelen (corona en baarmoederhalskanker)?
Het al tientallen jaren gebruikte valse argument (onverklaarbaar verhoogd aantal gevallen van beroepsziekte in Waalse koolsteenmijnen ten opzichte van de Kempische mijnen en de hogere graad van armoede) kunnen toch onmogelijk het overslaan van de eerste lijnsverzorging (huisartsen) en het te direkt aankloppen bij spoedgevallendiensten die een veelvoud kosten is onaanvaardbaar.
Is de franstalige gemeenschap bereid om de ziektekost op te splitsen naar franstalige en nederlandstalige kant in België?