De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
Christine Mievis, niet-geconventioneerd kinderarts met een privépraktijk, getuigt over haar dagelijkse realiteit: de meest kwetsbare patiëntjes en met name autistische kinderen en kinderen uit een achtergesteld midden vergen een bijzondere aanpak. Je moet er meer tijd voor uittrekken en goed naar luisteren. Als de ereloonsupplementen nog maar hoogstens 25% mogen bedragen, wordt het volgens haar moeilijk een goede geneeskunde te bieden en dreigt de zorgrelatie nog armer te worden.
“Ik ben een niet-geconventioneerd kinderarts met een privépraktijk. Ik heb dat specialisme gekozen uit passie. In mijn praktijk stel ik vast dat er ontegensprekelijk misbruiken zijn bij het toekennen van het recht op een verhoogde tegemoetkoming. De patiënten die die echt nodig hebben, zijn vaak kinderen waarvoor je meer tijd moet uittrekken op spreekuur.
Een autistisch kind bijvoorbeeld heeft meer tijd nodig om zijn vertrouwen te schenken en zich te laten onderzoeken. De ouders verwachten een hoge luisterbereidheid en veel empathie. Dat vergt een lang gesprek. Sociaal achtergestelde gezinnen hebben ook meer tijd nodig om de uitleg en de voorgestelde behandeling te begrijpen. Een degelijke consultatie bij dergelijke kinderen duurt gemakkelijk meer dan 45 minuten.
Ook al duurt de consultatie langer, dan nog is het geen probleem als je die patiënten daar geen supplementen voor aanrekent, zolang je andere patiënten ereloonsupplementen kunt aanrekenen om je praktijk levensvatbaar te houden.
Ook leveren we veel gratis werk: tal van telefonische adviezen om jonge ouders gerust te stellen, gedetailleerde uitleg over de resultaten … Als we maar een ereloonsupplement van 25% op het Riziv-tarief mogen aanrekenen, zullen we dergelijke adviezen enkel nog kunnen geven door de patiënten op spreekuur te laten komen, wat echter net minder rendabel zal zijn voor het Riziv.
Een supplement van 30-35% op het basistarief lijkt me gewettigd om de verliezen te compenseren als gevolg van de sociale tarieven die gelden voor een alsmaar groter aantal gezinnen. We hebben uiteindelijk toch twaalf jaar universitaire studies gedaan.
Ik zou de minister willen vragen of hij kan bewijzen dat een beperkt tarief voor iedereen werkelijk besparingen zal opleveren in de gezondheidszorg. Ik ga er uiteraard mee akkoord patiënten die recht hebben op een verhoogde tegemoetkoming, te helpen op voorwaarde dat dat statuut correct wordt toegekend aan een beperkt aantal patiënten.”
Belgische Unie van Gezondheidswerkers
