De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
“Wij hebben als huisarts een geweldig voorrecht: wij komen bij de mensen thuis en dringen door in hun intimiteit”, zo zegt Jacques Coupez, een 80-jarige Gentse huisarts in Humo.
“Wij hebben als huisarts een geweldig voorrecht: wij komen bij de mensen thuis en dringen door in hun intimiteit”, zo zegt Jacques Coupez, een 80-jarige Gentse huisarts in Humo. Hij begeleidt alleen nog oud-patiënten en houdt twee keer per week spreekuur voor vluchtelingen en mensen zonder papieren, begrijpt de frustratie van de huidige generatie artsen. “De meerwaarde van huisbezoeken is fenomenaal om een diagnose te stellen. Je ruikt het huis, je ziet hoe mensen wonen. Hoe hun slaapkamer erbij ligt. Hoe ze zorg dragen voor elkaar. Je krijgt, kortom, een hoop informatie die je nooit op raadpleging zult hebben. Voor een raadpleging maken mensen zich op: ze wassen zich, ze kleden zich netjes, ze vertellen wat ze willen vertellen. Maar thuis kom je de waarheid te weten. Jammer genoeg gaat dat eruit, steeds minder artsen gaan op huisbezoek. Ik begrijp dat wel: de meeste huisartsen werken nu in een groepspraktijk, waar ze patiënten ontvangen. Dat is een fantastische zaak voor hun gezinsleven, begrijp me niet verkeerd. Ik heb bij collega’s genoeg nare dingen gezien: alcohol- en medicatieverslaving, relaties die stuklopen, zelfdodingen. Je kunt als huisarts ontzettend eenzaam zijn. Maar vroeger leerde je wel een patiënt kennen, één op één, van zijn jeugd tot zijn dood – en tegelijk ook zijn omgeving. Je creëerde een vertrouwensband, die de therapie vergemakkelijkte. Die band staat nu onder druk.”
Meer lezen
Volledig akkoord, je kan niet aan zorgvuldige zorgplanning overgaan , zonder regelmatig contact aan huis ; daar zie
je de patiënt in zijn locale naakte sociale habitus. Het totale plaatje is voor een huisarts heel belangrijk. Ik raad mijn collega's aan om minstens eenmaal per jaar een huisbezoek bij iedere ouder wordende patiënten af te leggen