Keizersnede: de sluiting van de baarmoeder herzien om restletsels op lange termijn tegen te gaan

Bij die techniek, die sinds een vijftigtal jaar wordt toegepast, worden het baarmoederslijmvlies en de spierlaag in eenzelfde vlak gehecht. Dat is eenvoudig, gaat snel (twee tot drie minuten) en veroorzaakt maar weinig bloedverlies. Vandaar dat die techniek op grote schaal wordt toegepast. Maar er vormt zich dan littekenweefsel, waardoor de anatomische en de functionele integriteit van de baarmoeder niet volledig zal herstellen.

Dat kan problemen geven bij latere zwangerschappen: abnormale hechting van de placenta aan de baarmoeder, risico op ernstig bloeding en hysterectomie (tot 6% van de vrouwen), baarmoederruptuur met risico op overlijden van het kind (tot 3%), vroeggeboorte (tot 28%). Ook kan de gezondheid van de vrouwen er op lange termijn onder lijden: bekkenpijn (tot 35%), postmenstrueel bloedverlies (tot 33%), endometriose en adenomyose (tot 43%).

Daarom wordt een andere methode voorgesteld die de verschillende weefsellagen vrijwaart. De spierlaag wordt in twee vlakken gehecht, een bovenste en een onderste, en daarna wordt de externe enveloppe van de baarmoeder weer gesloten. Er wordt daarbij niet geraakt aan het baarmoederslijmvlies in de hoop zo de natuurlijke regeneratie ervan te vrijwaren. Die techniek duurt wat langer (vijf tot tien minuten), maar het extra bloedverlies is minimaal.

Wereldwijd wordt elke seconde een kind ter wereld gebracht via keizersnede. Betere technieken voor sluiting van de baarmoeder zijn dan ook erg belangrijk voor de volksgezondheid. Een meticuleus herstel van de structuur van de baarmoeder is belangrijker dan de snelheid waarmee de ingreep kan worden uitgevoerd.