De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
Huisartsen hebben het druk. Er is een mismatch tussen beschikbare afspraken en de vraag van patiënten, met een groeiende ontevredenheid over wachttijden, aldus dr. Helen Salisbury in de BMJ.
“En terwijl we proberen voor iedereen te zorgen - van nieuwe babycontroles tot zorg rond het levenseinde, het beheren van preventieve medicijnen en het behandelen van complexe, langdurige gezondheidsproblemen - worden patiënten overspoeld met adviezen om hun huisarts te raadplegen.
Een deel van dit advies is verstandig. Als je bloed in je plas hebt, een moedervlek die verandert of een hoest die maar niet overgaat, negeer het dan niet: ga naar je huisarts, want het kan ernstig zijn. Maar veel van het advies is taakverschuiving of rugdekking om aansprakelijkheid te vermijden, hetzij van commerciële bedrijven of van andere delen van de gezondheidszorg. Recente voorbeelden die ik ben tegengekomen zijn onder andere:
Als u een gezondheidsprobleem hebt, vraag dan advies aan uw huisarts voordat u ons product gebruikt/aan onze sportschool deelneemt.
Als u hulp nodig heeft bij het begrijpen van deze (ziekenhuis)brief of een van de termen daarin, vraag dan uw huisarts om uitleg.
Als onze (privé-/onderzoeks)test een abnormale uitslag geeft, ga dan naar je huisarts.
Ik weet zeker dat alle huisartsen veel vergelijkbare voorbeelden kunnen geven. We krijgen ook verzoeken om brieven waarin de medische toestand van een patiënt wordt uitgelegd voor huisvestingsaanvragen, asielaanvragen, aanpassingen op school of werk, reizen en vele andere indicaties. Soms zeggen we nee, soms vragen we een kleine vergoeding, maar het is allemaal werk en kost tijd.
De komst van de schriftelijke aanvraag via een online formulier of e-mail heeft het probleem verergerd. Er zijn zeker voordelen voor de patiënt als huisartsen beter bereikbaar zijn en de kosten van het schrijven van een vraag, in termen van tijd en moeite voor de patiënt, zijn minimaal in vergelijking met het boeken van een afspraak en persoonlijk verschijnen. Maar ook dit heeft onze werkdruk verhoogd, waardoor we tijd nodig hebben om veel vragen te beantwoorden die voorheen niet op ons pad kwamen. In theorie heeft Dr. Google de geneeskunde gedemocratiseerd: iedereen kan alles opzoeken. In de praktijk heeft het geleid tot meer angst, omdat het zoeken op internet naar bijna elk symptoom, hoe onschuldig ook, kan leiden tot angstaanjagende worst case scenario's - samen met de behoefte aan geruststelling van je huisarts.
Ik zou graag alle vragen van mijn patiënten kunnen beantwoorden, maar mijn afspraken zijn kort en terwijl een patiënt me ondervraagt over de verschillen tussen bio-identieke en conventionele hormoonbehandelingen, maak ik me zorgen dat ik niet genoeg tijd over heb voor de man met een alcoholprobleem, slecht gecontroleerde diabetes en een traumatisch sterfgeval. In theorie zou een triagesysteem hier moeten helpen, maar in de praktijk is het vaak moeilijk om de vorm of omvang van het probleem te kennen totdat je op consult komt.
Over het algemeen heb ik gemerkt dat de patiënten die ik goed ken meer respect hebben voor mijn tijd en grenzen, en dat ze meer begrip hebben als ik zeg: "Sorry, maar we zullen dat probleem moeten uitstellen tot een andere afspraak." Misschien moeten we werken aan het bijstellen van verwachtingen, maar ik ben altijd bang dat elke poging om dit te doen de mensen zal afschrikken die het meest hun huisarts nodig hebben.
Het fundamentele probleem is dat we te weinig huisartsen hebben en niet genoeg middelen in de juiste budgetten om er meer aan te nemen.”
Meer lezen
https://www.bmj.com/content/385/bmj.q1218
