De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
Een groep van de Stanford University heeft in Nature een longitudinale studie gepubliceerd waarin ze aantonen dat een korte behandeling met ciprofloxacine een langdurige genetische resistentie kan verwekken in de intestinale microbiota.
De studie is uitgevoerd bij zestig gezonde volwassenen, die ciprofloxacine 500 mg/d gedurende vijf dagen hebben ingenomen. De vorsers hebben 960 stoelgangsstalen afgenomen over een periode van 20 weken geanalyseerd (metagenomics) om de evolutie van 5665 bacteriële populaties te volgen. Ze hebben daarbij 2,3 miljoen genetische varianten vastgesteld.
Bij 513 populaties hebben de vorsers mutaties vastgesteld van het gyrA-gen, waarbij een specifiek aminozuur in het DNA-gyrase werd vervangen. Dat gyrase veroorzaakt resistentie tegen fluorochinolonen. Die mutaties zijn opgetreden bij 34 proefpersonen en hielden bij de meeste langer dan 10 weken aan, zonder tendens tot omkering van dat fenomeen. In andere genen werden ook mutaties die resistentie opwekken, vastgesteld, maar minder frequent.
Er zijn vooral mutaties van het gyrasegen opgetreden in grote populaties waarvan de relatieve hoeveelheid was gedaald tijdens de toediening van ciprofloxacine. De waargenomen resistentie correleerde niet met een verandering van de fysische conditie van de bacteriën, waardoor die stammen dominant zijn gebleven na het einde van de behandeling.
Volgens die studie kan dus zelfs een korte toediening van antibiotica een persisterende resistentie opwekken bij commensale bacteriën, ongeacht of er al dan niet sprake is van een infectie. Aangezien die mutaties stabiel blijven en het optreden ervan kan worden voorspeld op grond van de initiële samenstelling van de intestinale microbiota, is het belangrijk het microbioom beter te volgen voor en tijdens behandeling met antibiotica.
Hier klikken om er meer over te vernemen.
