De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
Traumatische rouw is als zelfstandige stoornis opgenomen in het psychiatrisch handboek DSM. Psychiaters lobbyden daar al jaren voor, aldus het NRC.
Verschillende onderzoekers en psychiaters spannen zich al vanaf de jaren negentig in om traumatische rouw erkend te krijgen als een zelfstandige stoornis in de DSM-5. Onderzoek van de Amerikaanse psychiatrisch epidemioloog Holly Prigerson naar depressie onder ouderen leverde aanwijzingen op dat chronisch verlammende rouw vaak voortduurt, ook als depressieve verschijnselen door medicatie en behandeling zijn verminderd.
Binnen de beroepsgroep stuitte het voorstel ook op kritiek. Het zou normale gevoelens van verdriet onnodig of te vroeg medicaliseren. Volgens Prigerson was de diagnose meestal na een half jaar te stellen. De Wereld Gezondheids Organisatie (WHO), die prolonged grief disorder in 2018 erkende, houdt die termijn aan. In de herziene DSM-5 is gekozen voor een langere periode, een jaar. De Nederlandse GGZ-zorgstandaard hanteert voor de diagnose ‘persisterende complexe rouw stoornis’ eveneens een jaar.
