LDL-cholesterol: een verrassende genetische link met type 2-diabetes

De vorsers hebben voor hun studie de gegevens doorgenomen van meer dan 360 000 volwassenen die zijn geregistreerd in de UK Biobank en die gedurende lange tijd werden gevolgd (mediane follow-up bijna 14 jaar). De vorsers hebben verschillende genetische varianten die de LDL-cholesterolconcentratie beïnvloeden, onderzocht, met name familiaire hypercholesterolemie, mutaties van het apoB- of het PCSK9-gen en polygene risicoscores (PRS), evenals de correlatie ervan met de incidentie van type 2-diabetes.

De deelnemers met een genetische aanleg tot een hoge LDL-cholesterolconcentratie hebben significant minder vaak diabetes gekregen. Omgekeerd was de incidentie van type 2-diabetes hoger bij de deelnemers met een sterke genetische aanleg tot een lage LDL-C. Het risico op type 2-diabetes was 35% lager in de groep met familiaire hypercholesterolemie en was 48% hoger bij de deelnemers met zeldzame mutaties die sterke invloed hebben op de LDL-C (pLOF).

Dat wijst er dus op dat een genetische of medicamenteuze verlaging van de LDL-cholesterolconcentratie het risico op type 2-diabetes wat zou kunnen verhogen. Diabetes is overigens een bekende bijwerking van statines en PCSK9-remmers.

Om gerichtere geneesmiddelen te kunnen ontwikkelen, moeten we de onderliggende biologische mechanismen ontrafelen. Op dit moment helt de risico-batenverhouding nog altijd over naar een verlaging van de cholesterol om cardiovasculaire accidenten te voorkomen.