De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
“En als je weigert daarin mee te gaan, worden ze boos”, zo zegt dr. Elysée Munyoka die een kabinet heeft in het centrum van Brussel in De Morgen.
“Een jonge gast heeft ooit, in dit kabinet, de kleren van mijn lijf gescheurd. Hij had geen methadon van me gekregen, en als wraak maakte hij alles met de grond gelijk. Ik begrijp waarom de dokters in de buurt mijn patiënten niet willen. Maar ik ben niet bang: collega’s en medewerkers op het secretariaat komen me te hulp als het nodig is.
“Patiënten vertellen je tegenwoordig wat je als dokter moet doen. Als je weigert daarin mee te gaan, worden ze boos. Ik heb geleerd duidelijke grenzen aan te geven. Als patiënten een attest eisen, vraag ik: ‘Waarom zou ik dat geven?’ Ik probeer samen met hen tot een juist antwoord te komen.”
“Drie à vier keer per week komt het tot agressie, en springen collega’s bij om een patiënt aan de deur te zetten: ‘Meneer, we bespreken het boven.’ Het gebeurt ook dat we er de politie moeten bijhalen.”
“Ik dwing mezelf te ontspannen, door diep adem te halen. In tegenstelling tot mijn patiënten kan ik het me niet permitteren de controle te verliezen en te vluchten in drank en drugs.”
Meer lezen
Aan de collega uit de verkeerde buurt vol agressie: ik had ook graag uw verhaal gehoord over de hulp die je dan wel van politie en nog meer van het “gerecht “ krijgt. Mijn ervaring is uiterst negatief. Ze zijn “zakelijk vriendelijk “ lossen het acute probleem wel op ( ten minste als het over agressie gaat, anders ook niet ) en daar stopt het. Ik kan u verhalen vertellen uit mijn 40 jaar praktijk om bij te huilen. Wil ik wel eens doen als er interesse is. De politie, uw vriend, vergeet het en hoe recht is het gerecht? Zo krom als een oogvijs.