De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
“We moeten er vooral op toezien dat ook zij hun job graag blijven doen”, zo zegt dr. Jeroen van den Brandt, huisarts en voorzitter van Domus Medica in De Standaard.
“Iedereen doet zijn best voor goeie zorg, of dat nu als solo-arts is of in een groepspraktijk. Mijn grootste bezorgdheid is de vergrijzing van het korps. En dat zijn juist de solo-artsen die erg hard werken en vaak meer patiënten zien dan de huisartsen in groepspraktijken. We moeten er vooral op toezien dat ook zij hun job graag blijven doen en beter met elkaar samenwerken. In de groepspraktijken zie je nu verpleegkundigen voltijds ingezet worden. Solopraktijken zouden verpleegkundige hulp kunnen delen.”
“Er zijn echt wel regio’s met prangende huisartstekorten, dat zijn we nu in kaart aan het brengen. Ik maak mij zorgen over het domino-effect als een grote groep solo-artsen straks met pensioen gaat. Dat zet een nog grotere druk op de andere huisartsen die nu al op hun tandvlees zitten en soms tegen een burn-out aan zitten. Er is trouwens ook een probleem met vergrijzing bij de opleiders. Binnen de vijf jaar zouden 330 praktijkopleiders stoppen. Als we daar niet op inzetten, loopt het straks fout.”
Meer lezen
het is inderdaad zo dat soloartsen meer patienten zien dan collegae,die in groepsverband werken.
ik werk al 32 jaar in de gemeente Willebroek en heb de job al altijd graag gedaan,maar we zijn mentaal en fysiek op
na de coronajaren en de meesten van ons zien het echt niet zitten om te werken tot 67.
Vooropgesteld dat je de pensioenleeftijd mag bereiken,want ook binnen onze kring zijn ons al verschillende collegae ontvallen door ziekte of zijn reeds overleden.
Onze samenleving is enorm veranderd en er wordt van ons veel gevraagd om zaken te registreren,documenten allerlei online in te vullen,fod -formulieren,ellenlange attesten om een eenvoudige rolstoel of parkeerkaart te bekomen,verlenging van medicijnen ,die patienten al jaren dienen te nemen:kortom teveel administratieve rompslomp !
we hebben hierdoor minder tijd om onze patienten goed te onderzoeken en staan onder hoge werkdruk en we werken vaak meer dan 12 uur per dag .Een verpleegkundige delen tussen verschillende praktijken lijkt mij nonsens en echt aan het nemen van een bloedstaal of een ecg-toestel dat zal de werkdruk niet oplossen + wie gaat dit allemaal betalen? De veerman?Onze werkkosten zijn dezelfde en ja wij organiseren ons ook ,maar ik voel mij als soloarts wel in een hoek gezet door overheid en minister en alle gekregen commentaar aan het adres van de soloarts is bij mij ook hard aangekomen.TOEKOMST IS SAMENWERKEN TUSSEN GROEPSPRAKTIJKEN EN SOLOARTSEN en DE JEUGD KAN OOK MEE HIERAAN HELPEN DOOR AL EENS EEN WEEKAVONDWACHT OF WEEKENDWACHTDIENST VAN EEN OUDERE COLLEGA OVER TE NEMEN; helaas moeten de ouderen vandaag instaan voor vervanging van jonge collegae,terwijl het vroeger wel anders was en wij als jonge artsen om den brode extra wachtdiensten deden om aan de bak te kunnen komen in de periode waar er teveel huisartsen waren.Het duurde toen minimum 5 jaar om een patientenbestand op te bouwen,het waren andere tijden.
Jonge huisartsen leggen bijna geen huisbezoeken meer af en zo gaat ook veel van het menselijke aspect van het beroep helaas teloor ! Alles moet NU online-afspraken ,telefoons worden niet meer opgenomen door de artsen zelf ,terwijl dit vroeger wel kon.MI wordt de geneeskunde er niet beter op:het wordt een commercieel gebeuren en de ouderen of mensen die niet goed zijn met al die elektronica moeten maar zo snel mogelijk naar het home;een hele groep van ouderen en mindervaliden wordt behandeld als onmondige kinderen en ze worden vergeten!
Die solo artsen die zo hard werken, hebben geen burn out! Ik was ook solo arts met 3 kinderen van wie één zwaar gehandicapt.
Ik had gelukkig een zeer begripvolle man die in het onderwijs was, maar wel elke dag van Antwerpen naar Brussel pendelde. En ondanks dat hadden wij een bevredigend sociaal leven. Geen van mijn dochters wou geneeskunde studeren, "omdat mama te hard moest werken"!
Nu heeft mijn oudste dochter. een belangrijke functie bij een transportbedrijf, moet regelmatig naar het buitenland en werkt wellicht harder dan die nieuwe generatie huisartsen, zonder burn out!!!
Ik zou niet kunnen werken op de manier waarop de nieuwe generatie dat doet
Die solo artsen die zo hard werken, hebben geen burn out! Ik was ook solo arts met 3 kinderen van wie één zwaar gehandicapt.
Ik had gelukkig een zeer begripvolle man die in het onderwijs was, maar wel elke dag van Antwerpen naar Brussel pendelde. En ondanks dat hadden wij een bevredigend sociaal leven. Geen van mijn dochters wou geneeskunde studeren, "omdat mama te hard moest werken"!
Nu heeft mijn oudste dochter. een belangrijke functie bij een transportbedrijf, moet regelmatig naar het buitenland en werkt wellicht harder dan die nieuwe generatie huisartsen, zonder burn out!!!
Ik zou niet kunnen werken op de manier waarop de nieuwe generatie dat