Strategie om ventriculaire ritmestoornissen tegen te gaan bij patiënten met een defibrillator

Deense vorsers hebben een multicentrische, open, gerandomiseerde studie uitgevoerd bij patiënten die een hoog risico op ventriculaire ritmestoornissen liepen, meer bepaald patiënten met een implanteerbare automatische defibrillator (ICD) en een serumkalium ≤ 4,3 mmol/l. De patiënten werden gerandomiseerd naar toediening van kaliumsupplementen en/of een mineralocorticoïdereceptorantagonist plus dieetadviezen boven op de standaardbehandeling om te komen tot een hoog-normaal serumkalium (4,5-5,0 mmol/l) of naar enkel de standaardbehandeling (standaardgroep). Het primaire eindpunt was een samengesteld eindpunt van gedocumenteerde aanhoudende ventrikeltachycardie of geschikte ontladingen van de ICD, een ongeplande ziekenhuisopname van meer dan 24 uur wegens ritmestoornissen of hartfalen en overlijden ongeacht de doodsoorzaak.

Elke groep telde 600 patiënten. De mediane duur van de follow-up was 39,6 maanden. Een van de items van het samengesteld eindpunt is opgetreden bij 136 patiënten (22,7%) van de groep met een hoog-normaal serumkalium (7,3 per 100 persoonjaren) en bij 175 patiënten (29,2%) van de standaardgroep (9,6 per 100 persoonjaren) (HR: 0,76, p = 0,01). Het aantal ziekenhuisopnames wegens hyper- of hypokaliëmie was vergelijkbaar in de twee groepen.