De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
“Er zitten een aantal treffende parallellen tussen het lerarentekort en het artsentekort”, zo zegt hoofdcommentator Bart Eeckhout in De Morgen.
“Dat laatste krijgt minder aandacht dan het eerste, hoewel het tekort aan dokters, en zeker ook huisdokters, allerminst een nieuwigheid is. Het leidt tot patiëntenstops en soms riskant lange wachtlijsten bij sommige behandelingen. Een instroom van medici uit andere landen kan het tekort niet opvangen.”
Een eerste gelijkenis met het lerarentekort zit ’m in de demografische bron van het probleem. In het onderwijs wordt het tekort historisch veroorzaakt door de vergrijzing van het leerkrachtenkorps die haaks staat op de doorstroming van grotere cohortes scholieren. Ook in de dokterspraktijk slaat de vergrijzing en uitstroom uit het beroep toe. Daar staat ze op gespannen voet met een bevolking die ook veroudert en dus gemiddeld juist meer zorg nodig zal hebben. Jongere artsen, en dat zijn vaker dan vroeger vrouwen, hebben dan weer een andere, evenwichtigere kijk op de balans tussen werk en privé, waardoor ze minder werk aannemen.
Het frustrerende is dat de overheid op beide perfect voorspelbare én voorspelde fenomenen rijkelijk laat gereageerd heeft. Te laat. Al te lang is vastgehouden aan behoorlijk strakke quota voor wie geneeskunde wou studeren of voor wie als arts aan de slag wou. Pas nu hebben Vlaams minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) en federaal minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) elk op hun domein de sluispoorten een beetje breder opengezet. Het effect van die ingrepen zullen we pas over enkele jaren voelen. Te laat dus, nogmaals.
Meer lezen
Er is zeker te weinig onderwijs. Investeren lijkt de boodschap.
Er is teveel geneeskunde. Dat los je niet op met meer artsen