De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
Geen twee epidemieën zijn hetzelfde, maar toch herhaalt de geschiedenis zich op een griezelige manier, zo schrijft dr. Abigail Zuger in de JAMA. “Eens te meer moeten artsen patiënten overtuigen op hun leven te redden”.
De wijdverbreide afwijzing van covid-vaccinatie wordt toegeschreven aan specifieke hedendaagse problemen: het beladen politieke klimaat, ‘anti-vaxx’-bewegingen, de nieuwe mechanismen van deze vaccins en hun ongewoon snelle weg naar de markt. Aan het eind van de jaren '90 werden de eerste effectieve hiv-behandelingen soms op dezelfde manier onthaald.
Geen enkele oudere hiv-arts zal ooit het keerpunt van 1996 vergeten, toen de levensreddende kracht van specifieke antiretrovirale combinaties duidelijk werd. Met die dagelijkse handvol capsules en pillen begonnen uitgemergelde patiënten op te leven, alle impliciete beloften van de moderne geneeskunde werden plotseling zichtbaar in hun vaste vlees en bloed.
Veel hiv-patiënten smeekten om de geneesmiddelen. Ze zagen de transformaties van vrienden en familieleden of ze vertrouwden gewoon op onze beloften. Anderen patiënten wilden er niets van weten en konden niet overtuigd worden.
De aids-geneesmiddelen waren vergif, onnatuurlijk en giftig, zeiden ze. De medicijnen waren nog experimenteel - dus danku, maar nee danku! Geneesmiddelen waren voor zieke, stervende mensen, niet voor krachtige mensen zoals zij. (Ze gingen het virus verslaan!) Een broer stierf na het nemen van de geneesmiddelen, een buurman kreeg hardnekkige pijn, ze probeerden liever eerst een dieet uit. De geneesmiddelen waren de nieuwste biowapens in de oorlog van de regering tegen de eigen burgers. Aids zelf was een mythe die speciaal werd bedacht om ervoor te zorgen dat de behandeling hele gemeenschappen zouden infiltreren en vernietigen…
