De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
“De gezondheidszorg is geen ‘goed werk’ en wordt niet bemand door helden. De zorg werd door opeenvolgende regeringen de grond in geslagen”, zo zegt een anonieme arts in The Guardian.
“Ik werk als arts voor de NHS. Ik werk niet ‘in de frontlinie’ omdat die niet bestaat. Ik zit niet in het leger en we leveren geen militaire gevechten. Maar ik werk wel als arts op een covid-afdeling, en sommige collega's waren erg ziek. De noodzaak om voortdurend waakzaam te zijn en het infectierisico te beheersen, maakt het werk moeilijker, stressvoller en soms tragischer.
Uiteraard blijf ik werken. Het is mijn job die ik graag doe en waarvoor ik goed wordt betaald. Ik ben blij dat ik een reden heb om het huis te verlaten. Ik heb een heel behoorlijk en vast inkomen, dus ik prijs mezelf gelukkig.
Maar het zou aangenaam zijn om over veel zaken duidelijkheid te hebben, van testen tot isolatie tot en persoonlijke beschermingsmiddelen. Het zou ook aangenaam zijn om de afgelopen tien jaar in een adequaat gefinancierde NHS te hebben gewerkt, bemand door mensen die door de overheid werden gehoord. Het zou mooi zijn om een passende vergoeding te zien voor het laagbetaalde personeel dat de dienst bij elkaar houdt en om te zien dat de waarde van immigranten voor de NHS op prijs wordt gesteld. Wat ik niet leuk vind en echt niet nodig heb, is dat mensen klappen. En dat geldt ook voor regenbogen. Het kan me niet schelen of mensen klappen totdat hun handen bloeden met regenbogen getatoeëerd op hun gezicht.
Ik weet dat veel van mijn collega's het applaus waarderen en zeggen dat ze ontroerd en dankbaar zijn dat het samenkomen van de gemeenschap om de NHS te steunen hartverwarmend is. Er zijn anderen, zoals ik, voor wie het een sentimentele afleiding is van de problemen waarmee we worden geconfronteerd.
Zelfs degenen die het in het begin leuk vonden, worden op hun hoede voor het sluipende klappende fascisme, de concurrentie voor de meest in het oog springende en luidruchtigste vertoning en het neerkijken op niet-klappers. Sommigen beweren dat het ons verenigt, dat we allemaal samen zijn. Maar als we om welke complexe reden dan ook horen dat armere gebieden het dubbele sterftecijfer hebben en met mensen uit etnische minderheden onevenredig zwaar getroffen worden, denk ik: zitten we hier echt samen in?
Wanneer dit stopt, moeten men de waarde van NHS-werknemers duidelijk en concreet maken; betaal hen genoeg om in onze steden te kunnen wonen en verwelkom en erken immigranten die het land mee recht houden. Luister naar de NHS-werknemers wanneer ze hun bezorgdheid uiten en pak de cultuur van schuld en bureaucratie aan. Zelfs mijn collega's die het klappen nog steeds waarderen, zullen daarvoor zelf op pannen slaan."
https://www.theguardian.com/society/2020/may/21/nhs-doctor-enough-people-clapping
