Bewegen met parkinson: als de hond een therapeutische bondgenoot wordt

De ziekte van Parkinson is na de ziekte van Alzheimer de frequentste neurodegeneratieve aandoening en treedt hoofdzakelijk op bij 65-plussers. Ze wordt veroorzaakt door degeneratie van de dopaminerge neuronen, die essentieel zijn voor het controleren van de bewegingen. Het is een progressieve neurologische ziekte, die klinisch wordt gekenmerkt door tremor, spierrigiditeit, trage bewegingen en posturale instabiliteit, waardoor verplaatsingen en de dagelijkse activiteiten alsmaar moeilijker worden.

Tegen die achtergrond is regelmatig stappen essentieel om de beweeglijkheid te vrijwaren, de gewrichten soepel te houden en de spierkracht op peil te houden. Een hond kan mensen aanzetten tot lichaamsbeweging. De eigenaar moet bewegen om de hond uit te laten en terzelfder tijd breekt dat de isolatie.

De affectieve band met het dier geeft ook emotionele ondersteuning en vermindert stress, angst en depressie. Parkinsonpatiënten vertonen vaak dergelijke problemen, waar echter vaak weinig aandacht aan wordt besteed.

Een hond is niet louter een trouwe metgezel, maar heeft ook een ondersteunende functie zowel op lichamelijk als op psychisch vlak.

In het licht van de vergrijzing van de bevolking en de te verwachten stijging van de prevalentie van de ziekte van Parkinson herinnert de campagne aan het belang van een beter gecoördineerd zorgtraject, d.w.z. een vroege diagnose en een multidisciplinaire begeleiding.