We zijn verheugd om u mee te delen dat het jaarlijkse congres «De ontmoetingen van Endocrinologie-Diabetes » zal plaatsvinden op zaterdag 29 november in het Holiday Inn Brussels Airport hotel, evenals online.
Dit evenement, georganiseerd door de vzw EDUETHICS, samen met Professoren Christophe De Block (UZ Antwerpen) en Régis Radermecker (U Liège), is een must geworden voor huisartsen en praktiserende diabetologen.
Er zal aandacht zijn voor de endocrinologie in de brede zin van het woord, maar ook voor de behandeling van diabetes die zoals de afgelopen jaren duidelijk werd constant evolueert. Een niet te missen afspraak voor zorgprofessionals die de levenskwaliteit van het almaar stijgend aantal diabetespatiënten ten goede zal komen.
Labor omnia vincit (Vergilius): veel arbeidsvreugde
het beleid heeft een tekort gecreeerd en probeert nu met 'new deals' de (huis)artsen tot een ambtenarenstatuut te reduceren , waarvan niet artsen en geleerde mensen ons gaan zeggen wat wij moeten doen en laten.
Hun eigen verantwoordelijkheid in de malaise properkes weggecijferd...
moeten wij iets leren van de landbouwers ?
Chapeau voor deze hardwerkende huisarts, maar zo'n tempo is voor mij niet weggelegd. Ik werk ook hard, vind ik , maar klop toch 'maar' 10 uur per dag, en vind dat meer dan genoeg. Ik heb graag een vrije namiddag en 25 vakantiedagen per jaar. Ik heb het wel soms moeilijk dat sommige van onze oudere collega's dan doen alsof de jongere en/of vrouwelijke artsen niet geëngageerd genoeg zijn en patiënten in de kou laten staan
Sorry beste collega. Ik werk nu 40 jaar. Wij waren in onze regio met 7 jonge artsen die moesten opboksen tegen de generatie artsen, die 10 jaar en...ouder waren dan ons. Als een patiënt het in zijn hoofd haalde om nnar ons te komen , werd niet alleen de patiënt uitgekafferd, ook werd die jonge huisarts door de wachtkring op het matje geroepen : "Ben jij aan het ronselen?" Ja wij deden in ons jeugdig enthousiasme en om den brode extra wachten. Wij waren zo zot om 24 uur beschikbaar te zijn en onze weekends vrij te houden voor onze patiënten.
En weet dat wij afgezien hebben en dat ik, mocht ik kunnen herbeginnen, nooit meer zou opteren voor zo een hippocratesgestuurd plichtsgetrouw leven. Ik ben blij dat de jonge huisarts het anders ziet. Want onze generatie artsen waren geen helden omdat zij zoveel uren per dag present waren. Wij waren doodgewoon de slaven van wat de lakse overheid gecreëerd had : een overschot aan artsen, die elkaar beconcurreerden door een overmaat aan uren te presteren.
Dat overheden reeds heel wat greep hebben op de specialisten, zeker indien ze in een ziekenhuis werken, zal voor de huisartsen een verwittiging zijn. hoedt u voor nog meer regeltjes en "richtlijnen". Praat eens met een Nederlandse huisarts!
De analyse van collega Wauters over de geschiedenis van het huisartswezen is zeer correct. Leburton : "on les aura par le nombre" mag niet vergeten worden. Overheden sturen met hun regeltjes van vraag en aanbod het huisartsenwerk.
Wie de geschiedenis niet bestudeert is gedoemd ze te herhalen.
Ikzelf ben na 25 jaar intensief huisartsenwerk (je weet wel vele uren, nacht en weekend, administratie ((toen nog papierwerk)) uit die tredmolen gestapt, met pijn in het hart en tot spijt van vele patiënten.
maar ik leef nog en ben gelukkig. Alleen zijn al mijn vrienden nu met pensioen en vind ik geen huisarts meer.