De dagelijkse medische actualiteit voor Belgische artsen en apothekers.
Huisarts Henri Dhollander (72) doet elke voormiddag consultaties, elke namiddag huisbezoeken en ’s avonds gaat de wachtkamer opnieuw open.
Hij werkt in Aalst, in een van de vele ‘donkerrode zones’ die deze week opnieuw werden aangeduid als problematisch qua huisartsentekort. “Hoe dit op te lossen? Meer artsen of: meer werken”, zo zegt hij in Het Laatste Nieuws.
“Het beroep van huisarts vervrouwelijkt en er is de numerus clausus. Maar zijn er huisartsen te kort? Ja en neen. Ze werken vaak te weinig. Ze zijn niet meer zo zot als onze generatie dokters, de zelfstandige einzelgängers die altijd oneindig veel uren klopten. Gemiddeld deed ik 20 tot 25 huisbezoeken, elke namiddag. Vandaag toch nog altijd zo’n 10. Ervoor en erna doe ik de raadplegingen, tot in de avonduren, hier op de praktijk. Het was soms gekkenwerk. Ik heb ook drie kinderen, mijn vrouw was ook drukbezet. Maar ‘me-time’, dat woord heeft mijn schoondochter me pas onlangs geleerd. Schoon woord, voor haar heel belangrijk. Maar niks voor ons. Wij werkten, wij stelden ons nooit vragen. Wij stonden altijd paraat. En nog.”
"Veel jonge huisartsen verkiezen de groepspraktijken, om meer vrije tijd te hebben, en misschien hebben ze gelijk. Maar daar gaat ’s avonds op nogal wat plaatsen de deur onherroepelijk dicht en het antwoordapparaat op. Ze hebben acht uur gewerkt, en hun dag zit erop. Dat noem ik een halftijdse baan, vergeleken met ons vroeger. Ik heb bijna 50 jaar lang zeker 13 uur per dag gewerkt, vaak nachten en weekends van wacht, de vele uren administratie die er vaak maar overhoeks bij inschoten niet eens meegerekend", aldus de huisarts in Het Laatste Nieuws.
Meer lezen
Labor omnia vincit (Vergilius): veel arbeidsvreugde
het beleid heeft een tekort gecreeerd en probeert nu met 'new deals' de (huis)artsen tot een ambtenarenstatuut te reduceren , waarvan niet artsen en geleerde mensen ons gaan zeggen wat wij moeten doen en laten.
Hun eigen verantwoordelijkheid in de malaise properkes weggecijferd...
moeten wij iets leren van de landbouwers ?
Chapeau voor deze hardwerkende huisarts, maar zo'n tempo is voor mij niet weggelegd. Ik werk ook hard, vind ik , maar klop toch 'maar' 10 uur per dag, en vind dat meer dan genoeg. Ik heb graag een vrije namiddag en 25 vakantiedagen per jaar. Ik heb het wel soms moeilijk dat sommige van onze oudere collega's dan doen alsof de jongere en/of vrouwelijke artsen niet geëngageerd genoeg zijn en patiënten in de kou laten staan
Sorry beste collega. Ik werk nu 40 jaar. Wij waren in onze regio met 7 jonge artsen die moesten opboksen tegen de generatie artsen, die 10 jaar en...ouder waren dan ons. Als een patiënt het in zijn hoofd haalde om nnar ons te komen , werd niet alleen de patiënt uitgekafferd, ook werd die jonge huisarts door de wachtkring op het matje geroepen : "Ben jij aan het ronselen?" Ja wij deden in ons jeugdig enthousiasme en om den brode extra wachten. Wij waren zo zot om 24 uur beschikbaar te zijn en onze weekends vrij te houden voor onze patiënten.
En weet dat wij afgezien hebben en dat ik, mocht ik kunnen herbeginnen, nooit meer zou opteren voor zo een hippocratesgestuurd plichtsgetrouw leven. Ik ben blij dat de jonge huisarts het anders ziet. Want onze generatie artsen waren geen helden omdat zij zoveel uren per dag present waren. Wij waren doodgewoon de slaven van wat de lakse overheid gecreëerd had : een overschot aan artsen, die elkaar beconcurreerden door een overmaat aan uren te presteren.