Naar aanleiding van het artikel 'Is een zeer lage cholesterolconcentratie gevaarlijk voor de hersenen? (Cardioscopie 2024) stel ik de volgende vraag:
In hoeverre leidt een agressieve verlaging van LDL-cholesterol tot het ziektebeeld dat bekend staat als 'hypo-beta-lipoproteïnemie'.
Wat is een veilige ondergrens bij het verlagen van LDL-cholesterol?

Aha, de filosofische tour. Democritos zei lui en onbekommerd te leven. Vraag u bij alles wat ge doet af of het wel nodig is. En daardoor zult ge de juiste dingen doen want de overbodige achterwege laten. Maak u ook geen onnodige voorstellingen dan zullen die niet leiden tot overbodige handelingen. Deze stelling werd overgenomen door de bekendere Marcus Aurelius. Eerlijk? Ik zou erg goed nadenken bij elke verandering.Vaak modderen wij maar wat aan in een sukkelachtig beleid.En dat valt dan tegen.Vertederend eigenlijk in onze poging om grip te krijgen.Er bestaan landen in Europa waar geen 24/24 7/7 permanentie is waar 1 huisarts op 2000 inwoners normaal is, waar geen 2 spoedartsen in permanentie in veel te veel ziekenhuizen rondlopen en waar desondanks een acceptabel sterftecijfer is. Ik probeer een 7/10 elke dag. Soms is het een 6 ook wel eens een 8. Ik kan niet iedereen elke dag helpen.Dat vind ik ok. En ik heb wat mededogen met mijn patiënten en meer nog met mezelf.

Cijfers zonder meer geven weinig inzicht. Ik ken één arts die euthanasie wenste maar geen collega wou lastig vallen en er liever 'zelf voor zorgde'. Is dat een suicide in de gangbare betekenis? Mijn inziens niet. Het zou ook zeer nuttig zijn om te kijken naar de vervulde functie: erg geïsoleerd (huisarts in solo praktijk, psychiater, e.a.) of werkzaam in team en/of groepspraktijk.
Om effectief te kunnen helpen moet ge de context kennen.
Attent zijn voor prodromen: een arts op drie doet vanaf de leeftijd van 60 jaar aan binge drinken.
Een laatste punt: de drempel voor een arts om een andere arts aan te spreken is hoger.
Al wat de drempel kan verlagen is welkom. Ik weet dat er al enig aanbod is maar heeft dat al tot iets geleid? Indien wel mag dat meer bekendheid krijgen.

Rik Torfs schijft in zijn boek "Het Vaticaan" dat het voor iemand die carriere wil maken dikwijls beter is niet de indruk te geven dat ie in staat is zelfstandig te denken.
De geneeskunde is te belangrijk pm het aan doktoors over te laten. Ik heb soms de indruk dat de overheid het liefst heeft dat we allen in het gareel lopen.
Spontaan denk ik dan aan Charlie Chaplin die in "Modern Times" uiteindelijk onderdeel wordt van de machine.
Ook twijfelen de patiënten dikwijls aan de bekwaamheid van de dokter als die te veel kent van zaken die niet tot zijn bevoegdheid behoren.
Dr. Victor Vanspauwen

Er wordt enkel rekening gehouden met raadplegingen waarbij een terugbetaald geneesmiddel voorgeschreven wordt. Zo stijgt uiteraard het percentage AB voorschriften sterk : wie veel raadplegingen doet zonder een terugbetaald geneesmiddel voor te schrijven, wordt een "veel-voorschrijver" van AB.

Altid beschiknaar zijn is gewoon normale geneeskunde, zoniet doet men best iets anders !