En dan staatsgeneeskunde, zoals in de Slavische landen en Great Brittany?
If there is a God (?) ,please beware us and the patients!

veel jonge artsen hebben een schoolmeestermentaliteit.Van negen tot vijf,mooi geplande agenda en daar mag niets tussen komen.De huisarts heeft dan ook inderdaad geen bestaansreden meer
A

Als lid van de commissie Medische Literatuur en Ethiek van het MCH te Leuven schreef ik in 2000 een artikel, genaamd 'Mijmeringen'.
Daarin voorspelde ik toen al wat nu gaande is en wat in rasse schreden toeneemt, namelijk het verdwijnen van de klassieke huisarts.
Destijds werd dat door velen met ongeloof gelezen, maar anderen voelden zeer goed aan wat ik aanbracht.
Kijk, ik wordt ondertussen 73, heb me, ondanks het drukke werk en dito weinig vrijheid, als solo-arts altijd goed in mijn vel gevoeld, was zeker tevreden met mijn man-to-man situatie met de patiënt, maar, nam de nodige tijd in elke situatie.
Heden ten dage is er een enorme administratieve rompslomp, kruipt ook veel tijd in, maar daar heeft de patiënt niks aan, papieren zijn belangrijker dan ziektegevoel.
Vervolgens, en niet in het minst, heeft de informatica van ons allemaal robotjes gemaakt, een soort rollenspel, en daar heeft een zieke mens zeker niks aan.
Groepspeaktijken zijn misschien ideaal voor de arts zelf, maar het individu, de zieke heeft daar niks aan.
Het is zo'n beetje als een hond: die is trouw aan één baasje, maar niet aan vijf baasjes tegelijk.
Je hebt vertrouwen in één persoon, en niet in een wirwar van artsen, statistisch gegevens, screenings en EBM.
Als het individu met zijn kleine en grotere defecten in die machine verdwijnt, heeft de huisarts geen bestaansrecht meer, sorry.....

We moeten bedenken dat personen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis As II DSM slechts 1% van de bevolking uitmaken. Desondanks is er wel degelijk sprake van een toename van narcistische persoonlijkheden. Dat is niet in het minst te wijten aan de invloed van de neoliberale marktwerking. We kijken vaak meer naar de gebruikswaarde van een medemens dan naar de persoonswaarde. En als de nieuwe mens ontevreden is over een product of dienst dan gaat hij/zij theatraal klagen en/of een andere aanbieder zoeken.(econoom Hirschman: voice/exit).De postmaterialistische mens laat zich weinig meer voorschrijven en kiest de eigen weg, ik ben OK want jij bent KO uit eigen belang. Van de arts wil die dat medicijn en van de psycholoog deze diagnose, alsof het om een bestelling gaat.
Deze eendimensionale mens (Marcuse) ziet zichzelf terug in de voor hem/haar geproduceerde behoeften: dure auto duur huis en alles nog groter en mooier. Kijk mij eens....inderdaad: narcisme. De eerste die hierover schreef was overigens Erich Fromm: het hart van de mens.
Psycholoog Derksen en socioloog van den Brink bouwen hier slechts op voort.

Helemaal eens met mijn collega's.
De heren & vrouwen (mag ik dat nog zeggen?) ministers zijn jammer genoeg met hun eigen agenda's bezig en niet met een lange termijn visie (lees langer dan hun verkozen termijn). En dit geldt uiteraard niet alleen voor onze sector.
De toekomst ziet er voor artsen en de facto voor de zorgverlening met op het einde van de rit de patiënten niet rooskleurig uit.
ZUCHT

https://www.artsenkrant.com/actueel/voor-iedereen-bereikbaar/article-column-57905.html