Wat is een voltijdse arts?

“Maar als je het aantal oudere artsen met een burn-out ziet of een verslaving en alcohol en of slaapmiddelen, dan kan je alleen maar een lans breken voor het welzijn van de artsen en van andere zorgverstrekkers. Ik begrijp artsen die zeggen dat ze geen tachtig uur per week willen werken en ik voel mee met verpleegkundigen die om 5.30 al bij hun eerste patiënt zijn en pas ’s avonds thuiskomen. Vooral bij thuisverpleegkundigen is de werkdruk heel groot.”

“Maar het omgekeerde zie je ook. Artsen in groepspraktijken die drie vijfden of vier vijfden werken, maar die volgens de planningscommissie voltijds aan de slag zijn. Geen enkele Belgische overheid en planningscommissie weet precies wat een ‘voltijds equivalent’ voor een bepaald specialisme is. Niemand weet hoeveel werkuren dat zijn. Maar het is een feit dat het beperken van het aantal werkuren een deel van de oplossing kan zijn voor het welzijn van zorgverstrekkers.

Een ander probleem dat volgens mij moet aangepakt worden, zijn de subquota die tot in de kleinste details bepalen wie wat mag doen. Zelfregulatie is beter, vooral omdat we eigenlijk niet goed weten hoeveel artsen we bijvoorbeeld binnen tien jaar in bepaald specialismen zullen nodig hebben.

Daarnaast moet ook de opleidingscapaciteit voor huisartsen opgetrokken worden. Huisartsen zijn dé eerstelijnszorgverstrekkers bij uitstek en door het aantal huisartsen te verhogen ga je voor een deel ook de nood aan specialistische zorg doen dalen.

We willen allemaal dat we elke dag het werk gedaan krijgen en dat de kwaliteit van de zorg zo groot mogelijk is, en het is mooi dat die reflex er nog altijd is. In vergelijking met dertig jaar geleden is de samenwerking tussen huisartsen en specialisten er op vooruitgegaan, net zoals het wederzijds respect en het respect voor apothekers en verpleegkundigen. Natuurlijk zijn er nog zaken die beter kunnen, maar we zijn op de goede weg.”

Meer lezen in Tempo Medical

https://www.calameo.com/read/0012252967f0a5f97d610?authid=lqMFGZdoQjT1