Ben nieuwsgierig

Ik heb de indruk dat veel specialisten ( denken dat ze ) goden zijn. Zeker tegenover de ( dommo ) huisartsen; en dat zeer veel huisartsen imposters zijn, die ( te ) bang zijn om fouten te maken en zich daarom zwak opstellen. De houding van dit soort specialisten versterkt alleen maar de houding van dit soort huisartsen.

Oudere artsen werken op ervaring en wijsheid.
Jondere artsen moeten die ervaring nog opdoen en kunnen veel tricks en trades leren van de oudere artsen, dingen die je niet in de schoolbanken leert. Jongere artsen zijn meestal ook impulsiever in hun denken en handelen en anderzijds hebben ze ook meer faalangst, die verdwijnt navenant de ervaring stijgt.
M.i. is het een domme maatregel om "oudere" artqsen verplicht te pensionneren, die dan meestal op de top van hun kunnen zitten.
Tony

Alles is gaan mislopen halverwege de jaren 90: alle middelen waren toen goed om de huisartsgeneeskunde te informatiseren, gewoonweg een commerciële bedoening. Doel was om tegen 2005 iedere arts met een laptop, PC, gsm, tablet en dgl. op te schepen: dit heeft nog wel 10 jaar langer geduurd !
Op die manier werd het persoonlijk contact met de patiënt, gewild of ongewild, op de achtergrond geschoven, en ontstond er een verwatering van de man tot man situatie en relatie.
Destijds wist een huisarts tijdens een raadpleging of huisbezoek al voor +/- 85% op voorhand wat er uit de bus zou komen: wat een tijdswinst !
Zo'n toestand is actueel utopisch: alles staat zogenaamd 'op het scherm' en moet bereikbaar zijn voor de collega's in de groepspraktijk of tijdens de wachtdienst.
Mooi zo en op die manier hebben al die artsen meer genot van hun privacy en hun andere interesses, maar de patiënt heeft er niks aan.
Tussen hem of zij en de arts achter het bureau staat een scherm, een filter met vaak een averechts effect.
Ik zie maar één oplossing: contact en relatie moeten opnieuw veel persoonlijker worden met reductie van het belang van de PC - ik zeg niet de waarde - want anders verdwijnt het begrip HUISarts uit het woordenboek !

Dat overheden reeds heel wat greep hebben op de specialisten, zeker indien ze in een ziekenhuis werken, zal voor de huisartsen een verwittiging zijn. hoedt u voor nog meer regeltjes en "richtlijnen". Praat eens met een Nederlandse huisarts!
De analyse van collega Wauters over de geschiedenis van het huisartswezen is zeer correct. Leburton : "on les aura par le nombre" mag niet vergeten worden. Overheden sturen met hun regeltjes van vraag en aanbod het huisartsenwerk.
Wie de geschiedenis niet bestudeert is gedoemd ze te herhalen.
Ikzelf ben na 25 jaar intensief huisartsenwerk (je weet wel vele uren, nacht en weekend, administratie ((toen nog papierwerk)) uit die tredmolen gestapt, met pijn in het hart en tot spijt van vele patiënten.
maar ik leef nog en ben gelukkig. Alleen zijn al mijn vrienden nu met pensioen en vind ik geen huisarts meer.

Mede door mijn opleiding manuele geneeskunde en mijn gedreven interesse in rugproblematiek kan ik toch wel zeggen dat ik iets van ruggen ken.
De patiënt rechtstreeks met " rugpijn " naar de kinesist laten gaan, lijkt mij geen goede maatregel.
Een deel van de kinesisten zal dit wel naar behoren doen, maar een ander even zo groot deel loopt het risico van ernstige medische blunders te doen. Helaas moet ik zeggen dat dit bij huisartsen niet altijd beter is. Maar feit blijft de toegankelijkheid nog een niveau naar beneden trekken zal vroeg of laat voor medicolegale problemen zorgen.
Tony